Het testament

De oude, vrekkige geldwolf had zijn laatste ademtocht nog niet gelaten.
Of de hele familie kwam eens kijken hoe het met zijn wrakkige gezondheid was gesteld.
En echt niet om met hun zo geliefde bloedverwant nog eens te kunnen praten.
Nee, meer waren zij geïnteresseerd in; hoe gaan wij nu verdelen zijn vele geld.

Zij hielden echt niet zo van zijn manier van; denken, doen en leven.
Hadden toch eigenlijk op heel zijn doen en laten altijd al kritiek.
Maar nu was dan de tijd gekomen dat hij alles weg zou moeten geven.
Dit was het absolute einde zei men, want hij was nu wel vreselijk ziek.

Zij spraken heel druk met elkaar alsof hij reeds was overleden.
Iemand die geleefd had zoals hij ging toch misschien wel naar de hel.
Hij geloofde immers aan God nog gebod en had vast nog nooit gebeden.
Een grotere schurk als hij vond je toch nergens, en allemaal wisten zij dat wel.

Aan iemand zoals hij is immers niets verloren, ik zou niet in zijn schoenen willen staan.
Maar ja, zijn lieve geld kwam toch bij de meeste toch echt niet zo ongelegen.
Dus als hij nu maar vlot ging sterven had hij toch nog wel iets goeds gedaan.
Maar op het einde van de akker kwamen zij onverwachts nog een verrassing tegen.

Toen het dan eindelijk was gedaan, en hij heel keurig was begraven.
Werd het testament eens duidelijk aan hen allen voorgelezen.
De aap kwam letterlijk uit de mouw als de verrassing aangedragen.
En er werd deze keer op al de fouten van het hele stel gewezen.

In het kort gezegd zei hij:”Ik ga vast naar de hel, het zal zo zijn.”
Maar toch wil ik proberen om nog zo goed mogelijk terecht te komen.
Dus al mijn vele geld en goed gaat naar de kerk, alleen al voor de gein.
Omdat ik het bidden steeds weer was vergeten heb ik dit besluit nu maar genomen.