Normen en Waarden?

Het was zo’n heerlijke terrasdag. Dat was ook goed te zien. Het terrasje van Joop was nagenoeg geheel bezet. Dus was ik genoodzaakt bij de mannen aan tafel te gaan zitten, waar ik het eigenlijk niet zo op heb. Niet dat ik ze niet mocht, maar zij hadden zulke vreemde uitdrukkingen en aanverwante verhalen, dat ik soms dacht moet dat nou?
‘Hallo Ivan, kom er bij zitten knul.’ ‘Morgen mannen, alles goed?’ vroeg ik op mijn beurt. ‘Beter kan het niet’, aldus Toon die weer helemaal ‘gasvrij’ was verklaard, na het uienverhaal. ‘Wat willen wij nu nog meer’, zei Harrie een befaamd kelner met ‘pianovingers’ (kassagraaier), ‘het zonnetje schijnt, een goed glas bier, en een schat van een serveerster.’ Dat laatste betrof Nel, Joop zijn vrouw en serveerster. Zij bracht net een bestelling naar een ander tafeltje. ‘Ja, die zou ik wel eens even willen knoerten’, aldus Kees, met een obscene grijns op zijn ongeschoren gezicht. Kees, is een goede vijftiger en een ranzig figuur waar de anderen het ook niet zo op hadden. Niet dat zij seks schuwden, maar Kees was vies. Karel, een wat oudere ex bokser, riep hem tot de orde. ‘Als je nu een vent ben, zeg je dat in het bijzijn van Joop.’ ‘Ben ik de enige dan hier aan tafel die dat denkt’, beet Karel hem toe, stelletje huichelaars. Ik zag de koppen rood aanlopen van de anderen en Karel was overeind gekomen. Ik schoof mijn stoel alvast maar wat achteruit. Karel met gebalde vuisten zei: ‘nee, smerige idioot, alleen wij hebben het fatsoen het voor ons te houden. Je hebt het wel over Jopie zijn vrouw.’ Hij vervolgde met ‘en pleur nou maar op, ik ben je zat.’
Dit was de taal die ik doorgaans in dit groepje hoorde. Ik wachtte in spanning af wat de reactie van Kees zou zijn. ‘Ach stel je niet zo aan, ik mot toch naar de markt.’ Hij vertrok; zeer zeker opgelucht. ‘Zo die is opgepleurd, maffe klojo’, zei Karel. ‘Hij had echt niet tegen moeten sputteren. Ik had hem meteen een cakeje op zijn kin gegeven.’ ‘Ja, ga nou maar zitten Mick Tyson, ouwe, laten we nou maar gewoon doen dan doen wij al raar genoeg. Kijk nou maar naar al dat schoons wat zoal voorbij huppelt, wat jij Ivan’, vroeg Harrie aan mij.
‘Ja, wat mij betreft’ begon ik, maar veel verder kwam ik niet omdat Karel direct in de aanval ging. ”Jij gaat mij toch niet vertellen Ivan, dat het normaal is als ze zo over je vrouw praten. ‘Ik zou ze wel even willen knoerten’ deed hij Kees na met een scheve smoel. ‘Nou nee dat niet’, zei ik voorzichtig, ‘maar misschien bedoelde hij het helemaal niet zo.’
Nel kwam gelukkig aanlopen met mijn koffie en vieux en enkele glazen bier voor de anderen. Zij redde de situatie door te vragen: ‘wat, wie bedoelde het niet zo?’ ‘Ja, niks bijzonders hé Ivan’, klonk het bijna gelijk uit vier kelen. En ik huichelde maar mee, ‘nee niks bijzonders meisje. Wij hadden het even over de normen en waarden, zo in het algemeen.’ ‘Nou dan zit je bij de goede groep hé boys. Je mag zeggen wat je wilt, maar ik heb nog nooit een onvertogen woord van mijn lieverdjes gehoord’ zei Nel lachend. ‘Drinken jullie niet te veel lieverds, het is nog vroeg en de dag nog lang’ zei Nel, en liep al weer naar binnen voor de volgende bestelling te halen. ‘Zie je, dat bedoel ik nou, een schat van een meid. Joop mag zich gelukkig prijzen dat zij toen is binnen komen wandelen, weet je nog Ivan’ vroeg Toon. ‘Ja, ik weet het nog als de dag van gisteren’ zei ik, ‘dat is ook moeilijk te vergeten.’
Het viel mij op dat ze allen zo eensgezind waren wat betreft Nel. En dat deze voor hen onaantastbaar was. Waarom? Misschien hadden zij allemaal een rekeningetje staan. Zou kunnen, maar over het algemeen hadden deze jongens geld zat. Het gesprek had net een andere wending genomen, toen er een jonge vrouw op hoge hakken het terras op kwam zweven. Zij had zich zeer zomers gekleed, een uiterst kort rokje, met een strakke witte blouse er boven, waarvan de inhoud niets te wensen over liet. Het haar met lange zwarte krullen viel tot op haar schouders, het was een plaatje zo uit de Playboy. Het werd even doodstil op het terras.
Ze bleef even staan, zag toen Terry en kwam op ons toe lopen. Ze wees op de vrijgekomen plaats naast hem. En vroeg: ‘vrij, kan ik er even bij komen zitten oom Terry?’ ‘Mannen, mag ik jullie voorstellen mijn nichtje Marian’, stelde Terry haar voor. ‘Wat wil je drinken schat?’ Ze lachte en zei: ‘een lekkere grote koude pils.’ ‘Leuk rokje heb je aan’, het was Toon die deze opmerking maakte. ‘Zelf gebreid zeker, en de kat is er met het bolletje wol vandoor gegaan’, liet hij er schamperend op volgen. De mannen lachten overdreven hard. ‘Voor mij is het net nog iets te lang, het kan niet kort genoeg zijn’ zei Karel met een loerende blik naar haar lange benen. ‘En dat?’, hij wees op de boezem van de sexy nicht, ‘dat is allemaal van je eigen?’ ‘Waarom hebben wij haar niet eerder gezien?’ vroeg Tim met open ogen aan Terry. ‘Dat hebben jullie wel’, zei Terry met een breed smalende glimlach. ‘Alleen toen was het mijn ‘neefje’ Mario.’
Wederom doodse stilte, de boys wisten hier niet goed mee om te gaan. ‘Nou, van mij mag je ze allemaal laten ombouwen, maar als ik de kans krijg…’, grapte Karel. Dat was toch die Karel, die de normen en de waarden zo hoog in het vaandel had zitten? Ik besloot binnen maar even de schaduw op te zoeken en excuseerde mij.