Vieze man

‘Het is toch te gek voor woorden. Neem nu eens die mobieltjes het is toch van de idiote. En iedereen van jong tot oud heeft er een.’ De spreker aan de bar was een wat oudere heer. Keurig in het pak, een verzorgd uiterlijk met beslist niet de handen van een werkman. Wat mij opviel was dat hij geen tapje dronk maar een flesje bier, wat hij overigens wel in een glas schonk. Toch kwam hij mij een beetje vies over. Misschien omdat hij op een bepaalde manier met zijn hand het flesje streelde. Voor mij dus een ietwat vieze man, zoals de creatie van Koot en Bie.
Hij vervolgde. ‘Zelfs in het huwelijk ontkomt men er niet aan. Als je eens een kijkje zou kunnen nemen in de slaapkamers. En dan in het nachtkasje, wat daar allemaal niet ligt aan elektrische hulpmiddelen.’ Hij keek veel betekenend langs de bar naar de andere aanwezigen. ‘Oh oh dacht ik ‘dus toch een latente viespeuk die even een inleiding nodig had.’
Joop keek mij eens aan, en zei in het algemeen tegen een ieder aan de bar. ‘Ja, dat is waar, er ligt daar wat.’ En met een knipoog naar mij, ‘je hebt zelfs digitale romannetjes.’ Joop was duidelijk op iets uit, hij wilde de spreker uit zijn tent lokken. ‘Nu dat is nu niet direct wat ik voor ogen had’, zei de man flemerig, terwijl hij zijn glas inschonk. ‘Oh’, deed Joop verbaasd. ‘Nee Joop’, mengde nu ook Toon zich in het gesprek. Toon die ook niet vies is van een smeuïg praatje. ‘Die mijnheer bedoelt waarschijnlijk iets meer op het erotische vlak’, zo zei hij. ‘Is dat zo?’ Joop vroeg het nu direct aan de eigenaardige man.
Nu was het mij even ontgaan dat deze naast Nel zat. Maar ik merkte het op omdat zij zich nu ook met het gesprek bemoeide. Met haar schelle stem vloog ze er letterlijk tussen in. ‘Nou aan mijn lijf geen polonaise met dat triller gedoe, trouwens met niks’ krijste zij. ‘Ik heb niks in mijn nachtkasje. Ik zou niet eens weten hoe of zo iets werkt, ‘nee’ u hebt gelijk hoor mijnheer het is treurig vandaag de dag. Het normale samengaan, het zo geheten ‘koppeleren’, wordt tegenwoordig als ouderwets bestempeld.’
‘Ja, Nel’ zei Joop lachend ‘dat is waar, ‘koppeleren’ is ouderwets.’ Nu kreeg de excentrieke man het duidelijk meer naar zijn zin. Hij vroeg dan ook met zijn vinger langs de bar heen en wijzend aan Joop, ‘geeft u nog even wat te drinken.’ Hierna stopte hij zijn handen tussen zijn benen en wreef ze eng over elkaar. Hij draaide zich nu geheel tot Nel en vroeg met een slijmerige stem, ‘dus u gebruikt helemaal niets?’
Het was Toon die gniffelend het antwoordt gaf. ‘Nee Nel heeft een mobieltje, hé Nel. Die staat altijd op trillen, zodat als je haar avonds belt het even kan duren voor zij oppakt.’ ‘Vent val dood, doe es even normaal, beet Nel hem fel toe.’ ‘Oh, maar u weet wel wat die mijnheer bedoelt, toch?’ kwijlde nu de vieze man naast haar. En vervolgens, ‘waar bewaart u het mobieltje dan? Toch niet in uw uh….’
Hij keek Nel nu met half gesloten ogen aan. Even later waagde hij het om zijn beverige handen op haar dijen te leggen. Hij boog zich vertrouwelijk naar Nel zeggende, ‘ik ben het volkomen met u eens een liefdevolle hand is toch altijd beter.’
Nel draaide wat ongemakkelijk op haar kruk, zij probeerde de handen van griezel weg te duwen, wat haar maar half lukte. Dan gleden zijn handen omhoog naar haar schoot. Dat was het sein voor Nel alsof ze er op had zitten wachten. Waar hij vandaan kwam niemand heeft het gezien, maar hij was er wel. Een veertig centimeter lange vibrator lag plotseling in haar hand. Ze hanteerde deze als een knuppel. Dan gaf zij de vrijpostige engerd er zo’n dreun mee tegen zijn kop, dat die van zijn kruk donderde, de vier batterijen van het enorme apparaat kwamen in de spoelbak terecht. ‘Kijk viespeuk daar heb ik hem voor, en hij ligt niet in mijn nachtkastje’, aldus een furieuze Nel.
Joop was snel ter plekke, hij tilde de man op en zei, ‘rekent u maar even af mijnheer. U merkt het, de jeugd kan niet meer tegen een lolletje.’
Het regende, maar ik besloot toch maar op huis aan te gaan, het was even genoeg voor vandaag. Het was weer bizar en hilarisch.