Vrouwenavond

‘Jullie verknallen je huwelijk zelf.’ Deze opmerking kwam geheel voor Joop de kelner zijn rekening. ‘Julie moeten die vrouwen van jullie eens meebrengen. Ze eens uit die tent lokken, niet zo muffig altijd maar thuis laten alsof ze al tachtig zijn. Ik heb hier zelden een van jullie met zijn wijf binnen zien komen en als het al zo was, dan niet langer dan twintig minuten. Even een kop koffie koffie en wegwezen. Het lijkt wel of jullie zich schamen voor je wijf. Geen wonder dat jullie altijd bonje hebben, gromde hij er achteraan.’
Hij had achter in de zaak een schoolbord opgesteld met daarop in sierlijke letters geschreven, ‘Zaterdagavond Vrouwenavond’ met daaronder ‘aanvang acht uur’. Dan vroeg hij de mannen of deze eens thuis wilde vragen of dat de echtgenotes wellicht zin hadden in een gezellige avond. Dat zou dan op een zaterdag avond moeten zijn. En hij zou het uiterlijk donderdag moeten weten om het een en ander voor te bereiden. De muziek (even laten weten wat de dames prefereerden graag), hapjes etc.
Dit gesprek had vier dagen geleden plaatsgevonden in het bruin cafeetje. Nu was het donderdagochtend en de kroeg liep al aardig vol met de geijkte boys. Ook ‘ik’ was aanwezig uiteraard, vol van spanning want nu zouden we het horen. Joop wachtte nog een half uurtje tot allen aanwezig waren. Ik ving hier en daar al wat flarden op van reacties. En zag aan de gebaren dat het wellicht niet zo goed zat als Joop hoopte. Het was zover, Joop begon te polsen.
Met zijn handen steunend op de bar keek hij deze langs en vroeg, ‘hoe zit het mannen succes gehad bij de vrouwtjes?’ Het was even stil alsof een ieder bang was om te beginnen. Dus Joop nam het initiatief en vroeg, ‘kom op schele vertel.’ De schele (Willem niet scheel dus) krabde even op zijn kale schedel en zei,’nou Joop je wordt bedankt, maar voor haar hoeft het niet. Ze zei, ik dacht toch zeker niet dat zij tussen een stelletje oude lullen ging zitten zuipen. Ik heb het nog geprobeerd goed te praten en alles uitgelegd maar ze lachte mij vierkant uit.’
Joop zijn kluis viel open, dat had hij niet verwacht. ‘En bij jou ‘neus’ ‘ vroeg hij aan Karel. ‘Ja houd nou maar op, jij met je schitterende plannen. Ik slaap voorlopig in het zijkamertje. Kolere wat ging dat kreng te keer. Of het niet eens tijd werd dat ik een specialist op zocht of een afspraak maakte met de A.A. ze vloog mij zowat met haar haakpen aan.’
‘Ach kom’, aldus Joop, helemaal zich zelf niet meer. Hij keek naar Frans en vroeg, ‘kom jij wel met die lieverd, die rode?’ ‘Die heb ik niet meer Joop. En die troel die ik nu heb wil ik dat voorlopig niet aandoen.’
Dat was tegen het zere been van alle andere aanwezigen. Wel is het zo’n stoot, zo’n net dametje. Pleur op man morgen gooi je haar er weer uit. Een ieder luchtte even zijn benauwdheid.
Joop vroeg aan Toon die wel eens een enkele keer koffie kwam drinken met Sjaan zijn vrouw, ‘jij toch wel Toon?’ Maar ook dat vlotte niet. ‘Nou Joop’ begon hij, ‘ze vindt jou een lieverd maar feesten met de rest ‘nee’ daar past ze voor.’
‘Het is niet te geloven. In welke tijd leven wij mensen.’ Joop schudde zijn hoofd en keek mij een ietwat hulpeloos aan. Maar ik kon hem niet helpen. Hij richtte zich tot Gerard een Indo, ‘nou Gerard, kom op maar met je story.’ ‘Ja, ik ben gauw klaar, ik logeer voorlopig bij mijn zus. Niet dat het jouw schuld is hoor Joop, maar ik zou voortaan toch wat voorzichtiger zijn met de planning. Dat kreng ging zo te keer. Ze schreeuwde; moet ik dan vrolijk gaan zitten doen met dat wijf wat je regelmatig neukt. Of is die er dan niet? Nee daar zorg je wel voor dan, kut loempia. Ja, dat was fout uiteraard. Ik heb niet geslagen hoor maar ze viel een beetje ongelukkig met haar oog tegen de deur.’
Iedereen lachte om de wijze hoe of Gerard het vertelde. Allen waren blij dat er wat te lachen viel. Nu kwam de bekende sfeer weer wat terug in het cafeetje.
Joop deed nog een poging. Hij keek naar Jaap, ‘en jij Jaap. ‘Ja, ze wil wel met een vriendin.’ Alle smoelen vielen open. Joop zijn wenkbrauwen zaten zo beetje boven op zijn kale schedel. ‘Wil wel’, stamelde hij. ‘Ja, en nee, kijk het zit zo. Ze wil wel maar dan alleen en maar voor een uurtje. Of ik haar dan maar tweehonderd euro meegeef, want dan kan zij na het sluiten nog even de stad in met een vriendin. Kijk daar had zij mij mooi tuk mee. Want dat feest gaat natuurlijk niet door. Gevolg; waarom niet, en had ik wat te verbergen soms, was ik bang dat ze wat te horen kreeg wat niet voor haar oren bestemd was. Dus is het over.’
Joop vroeg nog even in het algemeen, ‘zijn er die wel komen?’ Stilte. ‘Mannen’ zei Joop in alle ernst; ik voel mij diep schuldig. Jullie krijgen allen wat te zuipen van mij.’
Hij liep naar het schoolbord en keerde het met een groot gebaar om. Aan de achterkant stond geschreven. ‘Wegens te weinig animo, ‘Vrouwenavond afgelast’.