Wetenschap

Ik word toch zo ziek van die doemdenkende wetenschap. Dat poolijs smelt nou en, dat gebeurde toch veel eerder al! En al dat water zorgt toch immers voor een veel vlakkere aarde. Totdat hij dan opeens iets kantelt, ik weet dat het beslist gebeuren zal.
Dan komt er hier en daar opnieuw een hele grote klomp van ijs. Dan zakken weer die zeeën en gaat er heel ander leven weer ontstaan. Vulkanen gaan weer spuwen en grote brokken land gaan schuiven. Ik zie het eigenlijk wel zitten want het is immers altijd al zo gegaan.
En al dat wild wat in de dierentuinen nog is te bewonderen. Omdat hun plaats in de wouden is ingenomen door de mens. Krijgen hun plaats terug en daarmee een veel beter leven. Iets minder plaats voor mens en meer voor dier, dat is mijn wens.
Die haaien, vogels, ja bijna alle dieren krijgen nu een zender. Waarmee de wetenschap nu hun gedrag bestuderen gaat. Nu denk ik eigenlijk zo: Het is veel meer tot eigen eer en glorie. Dan om het in stand houden van de soort die nu op uitsterven staat!
Zonder ziektes rampen en oorlogen zijn er mensen straks te veel. De aarde kan ze allemaal niet voeden dus wetenschap je zegt het maar! Want dat gedoe met dieren lost niets op al is het vast wel een leuk speeltje. Hoe kom je van al die mensen af dat is veel nuttiger al klinkt het raar!
Ik laat het maar aan de schepper over die al eerder met dit bijltje heeft gehakt. Ik geloof zomaar dat hij nog wel een trucje heeft waar nog niet aan is gedacht. Als ik mijn fantasie laat gaan zie ik alleen veel leed en pijn en groot verdriet. Maar wie weet is hij veel knapper als men denkt en dan gebeurd het zacht.
Maar de wetenschappers zullen het gerust wel heel veel beter weten. Zolang zij onderzoeken doen acht men hen hoog en hebben zij brood. Maar met dat zendertjes aan al die dieren binden mogen zij wel stoppen. Er ligt een taak, besef hoe klein je zelf bent en het probleem echt heel groot.