Met dank aan Liesbeth de Nijs voor het insturen van de tekst
Vrolijk rent door bos en beemden ’t IJzeren paard maar lustig voort. Krachtig snuivend dartelt briesend, Door geen zweepslag aangespoord! Altijd is ons zwartje klaar, Om te hollen, hollen maar. Of ’t hele dagen rondzwerft, Nimmer is het moede of mat. En mijn eigen ogen zagen dat Hij kachelkolen at…… Hij behoeft niet op de baan, Onder ’t eten stil te staan! Is dat niet een aardig zwartje? Is dat niet een kostelijk beest? Neen, er is geen beter draver, Op de wereld ooit geweest! Spoortrein heet zijn lange staart. Kent ge nu de naam van ’t paard?
