Met dank aan Marianne Homburg voor het insturen van de tekst
De vriezeman heeft weer gedacht
de dag is kort maar lang de nacht
Ik des nachts maar werken
Hij tekende, het ging in een wip
een boom een huis, kasteel en schip.
En meer nog op de ramen.
Door het sleutelgat in huis gegaan,
verstopte hij bij pomp en kraan.
Lei hij zeer kleine naaldjes neer.
Die deden ons ’s morgens toch zo zeer
dat een iedereen zat te brommen
