Een koe in Apeldoorn,
Die had haar staart verloren,
Die had haar staart verloren,
Zomaar midden in de week.
Ze was op straat gaan lopen,
Om kina-wijn te kopen,
En heeft die staart verloren,
Toen ze eventjes niet keek.
Ze kon ‘m nergens vinden,
En vroeg aan alle vrinden:
‘ Heb jullie ook een staart gezien?
Zo eentje met een kwast?’
‘ Nee, zeiden alle ossen,
En zeker niet een losse,
We hebben wel een staart gezien,
Maar ja die zat nog vast!’
‘Je ziet het niet van voren!’
Zei men in Apeldoorn,
Je ziet het wel van achteren,
Maar hindert dat? Och kom…
De koe ging aan het schreien,
En alle ossen zeien:
‘We kunnen haar niet troosten,
Want ze wil die staart weerom.’
En toen kwam er een vrindje,
Een lief klein koeiekindje,
Dat zei: ‘Ik heb vanmorgen toch zo’n rare koe gezien,
Twee staarten aan haar bastje,
Aan ied’re staart een kwastje,
Zou een daarvan de staart zijn,
Die verloren is, misschien?’
Toen riepen alle ossen tegelijk: ‘Hoera! Hoera!’
En heeft de koe haar staart terug?
Nou, reken maar van ja!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.