(G.W. Lovendaal 1847-1939) Met dank aan Sietske Tempelman voor het insturen van de tekst
Een muisje zat
voor een muizengat.
En vlak bij het gaatje, daar zat de kat.
Het muizeke likte zijn baardje.
Het poesje kwik te zijn staartje.
Het poesje zei:
“Kom eens dichterbij!
Hoe zacht is dat pootje van mij! Als zij!
Zal ik jouw fluwelige buisje
eens aaien, mijn snoeperig muisje?’
Het muisje riep:
“Sliep uit, sliep sliep!
Dan was het gedaan met mijn piep- piep- piep!
Dag poeslief, je bent er niet achter,
mijn moederken aait me veel zachter!
