Juffrouw Muis (versie 2)

’t Mutsje op en ’t rokje aan
Was ze ’s morgens uitgegaan
Juffrouw muis, maar ’t viel haar tegen
Wat een koude najaarsregen.
’t Was zo nat op haar pad
Dat ze er gauw genoeg van had.
’t Water drupte van haar staartje
En ze rende met een vaartje,
Lange benen lopen vlug,
Haastig weer naar huis terug.

Deed de voordeur open maar….
Lieve deugd wat zag ze daar:
Kijk het bed opzij geschoven,
Alle stoelen onderstboven
Hier en daar, door elkaar
Heel de voorraad etenswaar
Van de erwten en het koren
Is zowat de helft verloren
Nog geen bord is blijven staan
Zeg wie heeft dat toch gedaan?

Laat eens zien hier tegenover
Woont zo’n kleine wilde rover
Zou de witte hermelijn
Ook misschien de dader zijn?
’t Kon zelfs dat oom de rat
Haar die poets gebakken had!
Maar die graaft niet zulke gangen
Wacht eens, ha, hij is gevangen
’t Is bepaald de mol geweest
En terstond stapt onbevreesd
Juffrouw muis uit haar kluis
En klopt aan bij buurmans huis

Zwarte mol! Zwarte mol!
Ben je blind of ben je dol!
Wil je er mij voor laten boeten
Dat je in de grond moet wroeten!
´k Vind zowaar hier en daar
Nog een enkel meubel maar
´t Suikerpotje heeft geen oren
Zeven lepels zijn verloren
´t Stel voor olie en azijn
Ligt in scherven kort en klein

Zwarte mol! Zwarte mol!
Kom eens even uit je hol!
Lieve muis, lieve muis,
Ach, ´t gebeurde per abuis
Toen ik op ´t veld vanmorgen
Voor mijn eten wou gaan zorgen
Waf,waf,waf met geblaf
Vloog een keeshond op me af
´k Vluchtte gauw in veilige haven
Door me in de grond te graven
En ik bedacht niet eens zo ras
Dat ik bij uw huisje was!

Lieve muis, lieve muis
Ach het is een bitter kruis.
Zwarte mol, zwarte mol,
´k Bouw wel weer een ander hol
en de ramp is licht vergeten
´k Denk, wanneer je was gebeten
Dat je gauw door zo´n knauw
Niet veel meer vertellen zou
En is ´t een keer weg je leven
Niemand die je ´t terug kan geven
Maar een huis van zand en hout
Is na korte tijd herbouwd!