Home / Versjes / Marietje van Dalen

Marietje van Dalen

Met dank aan Peter van Alphen voor het insturen van de tekst

Marietje van Dalen uit Kreukeledamme,
Die hield niet van wassen en hield niet van kammen.
Ze hield niet van zeep en hield niet van water
En stelde het wassen maar uit tot later.
Van nageltjes knippen was zij nog banger
En haar nageltjes werden hoe langer hoe langer.
O grutjes, wat was die Marietje vies,
Zij leek wel een varken maar dan ook precies.
En als haar moeder dan ’s morgens kwam ,
Met zeep en met water en ook met een kam,
Dan ging ze tekeer en begon te gillen,
Of iemand haar levend wilde villen.
Haar moeder werd boos van al dat gehuil
En riep: ,,Dan blijf jij maar altijd vuil,
Maar ga dan maar weg en kom nooit weer,
Dan ben jij mijn kleine Marietje niet meer.’
Die kleine Marietje van Dalen,
Die ging er vandoor en begon te dwalen,
Langs alle straten, langs alle wegen,
Ze zat vol modder en vieze vegen
En vuile vlekken op ieder wang.
Haar haren leken wel struikgewas
En in haar halsje daar groeide het gras.
Het groeide ook over haar ene been
En eindelijk helemaal over haar heen.
Je kon niet meer zien door al dat gras,
Dat Marietje van Dalen een meisje was.
De vogeltjes bouwden een nest in haar haren,
En langzamerhand kreeg ze takken en blaren.
Het is waar, al lijkt het een nare droom,
Marietje van Dalen is nu een boom.
Dus meisjes die bang zijn voor zeep en voor water,
Worden allemaal bomen later