Timmetje Tom en zijn baard

Kabouter Timmetje Tom ’t is wel mal,
Leende een baard voor het kabouterbal,
Van het toverheksje Kwiebus Trijn,
Zij had baarden bij dozijn.
Je zult wel denken wat een vreemd verhaal,
Baarden hebben kabouters toch allemaal.
Kabouters met baarden zijn flink en vol moed,
Dat is het wat hun baardjes groeien doet.
Maar er kwam er geen bij Timmetje Tom,
En alle kabouters lachten er om.
Drie dagen voor het grote feest,
Is Timmetje Tom diep in het bos geweest.
En toen hij op het bal verscheen,
Ja hoor, iedereen zag het meteen.
Een Timmetje Tom zo trots als een pauw,
En ze riepen, “ Wat groeit jou baardje gauw.
Je kunt wel zien, je bent niet meer lui of bang,
Want je baard is al zo prachtig lang.
Maar hij struikelde over een wortel in de grond,
Juist waar de kabouterkoning stond.
Timmetje Tom verloor zijn waardigheid,
Hij huilden tranen van schaamte en spijt.
Gescheurd lag daar zijn valse baard,
De koning riep boos,” Je bent niets waard,
Ga uit mijn ogen, vlug, verdwijn.
Moet je nu ook nog een bedrieger zijn,
Je mag komen als je je flink hebt getoond,
En met een echte baard er voor bent beloond.’
Alleen en verdrietig liep het kaboutertje rond,
Maar raad toch eens wat hij nu toch vond?
Een kleine vogel, gevallen uit het nest,
En toen deed Timmetje Tom zijn best.
Hij vroeg, wat is er met jou geschied,
Kleine vogeltjes die horen hier niet.
,,De koekoek gooide mij uit het nest op de grond,’
,,Gelukkig’ , sprak het vogeltje, ,,dat je me vond,
Ik heb het zo koud en ik ben nog zo klein,
Kaboutertje, zou ik bij jou mogen zijn?’
,,Natuurlijk’, zei Timmetje Tom,,,ik neem je mee,
Je moet verzorgd worden met wormpjes en kruidenthee.’
Al gauw kwamen meer dieren met hun zorgen,
En Timmetje Tom werkten al vroeg in de morgen.
Zijn baard kreeg hij, golvend grijs,
Hij stond bekend als goed en wijs,
En door de kabouters werd gezegd,
,,De baard van Timmetje Tom is echt.’