(klik op de plaatjes om ze te vergroten)

De piramide heeft een geschat gewicht van 5 miljoen ton. De piramide is gebouwd met een ongelooflijke precisie. Oorspronkelijk was ze 146,6 meter hoog, elke zijde is 229 meter lang, met een hellinghoek van ca. 51 graden en 51 minuten (51°, 50′, 40″) en een gemiddelde afwijking ten opzichte van het geografische noorden van 0°, 3′, 6″ (hoe wist men toen waar precies het noorden lag)?

Ze beslaat een gebied van 13 x 0,4 hectare (13 acres), (1 acre = 4047m²). De zijden liggen pal (loodrecht) op de vier windstreken. De maximale afwijking in lengte van de zijden is 0,1% ! (iets dat tegenwoordig vrijwel nooit wordt bereikt) en de fundering heeft een maximale hoogteafwijking van nog geen 2 centimeter.

De piramide bestaat uit ongeveer 2,3 miljoen steenblokken, elk met een gewicht van ongeveer 2 ½ ton. Ze is gebouwd op de westoever van de Nijl, wat een groot, bijna vlak, kalksteenplateau is.

De ingang zit aan de noordzijde, de graftombe van de farao (Cheops) ligt in het midden. De sarcofaag is gemaakt van rood graniet, dezelfde steensoort als van de muren van de grafkamer. Er is een prachtige steen, met zeer scherpe randen boven de ingang, deze is 3 meter lang en 1,3 meter dik, uiteraard is er helemaal geen cement of iets dergelijks gebruikt.

De stenen zijn zó vlak en liggen zó precies tegen elkaar aan, dat er geen theelepeltje tussen past.

Piramide van Cheops

Deze piramide die vaak als steengeworden boek is beschouwd, werd zo op het oog nooit als grafmonument gepland. Zoals is aangetoond maken haar vorm en haar gerichtheid op het noorden een soort energie vrij die het behoud van de levenskracht en de conservering ten goede komt.

Vermoedelijk gaat het bij de grote piramide van Gizeh om een soort inwijdingscentrum  waarin de adepten door verschillende stadia tot verlichting werden gebracht. Op dit pad moest de adept (ingewijde) symbolisch het proces van de dood en het hiernamaals doorlopen om getransformeerd in de wereld van de levenden terug te keren.

Het is tamelijk zeker dat de piramide van Cheops niet door de gelijknamige farao is gebouwd, maar dat hij, volgens een oude traditie, alleen zijn naam in het bouwwerk heeft laten zetten.

Afzettingen van schelpkalk in het inwendige tonen aan dat de piramide onder water heeft gestaan en wijzen daarmee op een veel vroeger bouwjaar, namelijk omstreeks 10.000 v. Chr.

Tot op heden is het waarschijnlijk dat deze piramide, is gebouwd door de mensen die leefden aan de westelijke oever van de Nijl, als begraafplaats voor hun koningen.

Ontdekkingen in de Grote Piramide

Ze zeggen dat de piramide waarschijnlijk kort na de bouw geplunderd is en daarom leeg was. Maar er zijn twijfels ontstaan over de authenticiteit van de hiërogliefen. De schrijver Graham Hancock zegt:” Na een heel seizoen vruchteloos en kostbaar graven,… liep Vyse toevallig tegen het eerste onweerlegbare bewijs op dat Khufu de Grote Piramide had gebouwd, en kon er zo zeker van zijn dat zijn inspanningen goed zouden worden beloond.”

Hiërogliefen in de grote piramide

Volgens Hancock zijn er de volgende problemen met de hiërogliefen:

• Het opschrift in hiërogliefen was de enige plek in de hele piramide waar Khufu’s         naam voorkwam.

• Ze bevonden zich in een donker en afgelegen gedeelte van het gebouw.

• Ze werden gevonden in een kamer waartoe alleen Vyse toegang had.

• Sommige hiërogliefen waren ondersteboven aangebracht, andere waren onherkenbaar en weer andere waren verkeerd gespeld of grammaticaal onjuist opgetekend. Dit wijst op de mogelijkheid dat Vyse de hiërogliefen heeft vervalst om de kosten van zijn expeditie te rechtvaardigen.

Egyptologen bestrijden deze lezing uit alle macht.

Graham Hancock en zijn mede-auteur Robert Bauval geloven dat het ware doel van de Grote Piramide gevonden kan worden door eerst naar de sterren te kijken.

De van origine Belgische ingenieur Robert Bauval is een selfmade egyptoloog. Hij publiceerde verscheidene artikelen in Discussions in Egyptology en geniet internationale bekendheid als auteur van The Orion Mystery (1994); officieel met Adrian Gilbert als coauteur, maar die trad vooral als redacteur op.