Er staat bij ons op ’t pleintje
Een koetsje met een paard,
Als beeld uit het verleden
voor ondergang bewaard.
En vooraan – op het bankje,
met ogen vol plezier,
zich van zijn waardigheid bewust
zit stralend: de koetsier!
Hij is door alle jaren de vriend van het publiek,
want velen heeft hij door de tijd
wat vreugde en geluk bereid.
Hij lacht om luxe auto’s met radiomuziek,
die missen wat zijn koetsje heeft: een beetje romantiek!
En daarom vragen velen blij: “Zeg, koetsier, ben jij een uurtje vrij?’
Refrein:
Een Wiener-koetsier heeft het steeds naar zijn- zin,
Hij tikt aan zijn hoed en zegt: ,;Stapt u maar in!’
En waar je ook zijn moet, hoe ver ook van hier………
Hij brengt je er heen – met plezier!
Als hij in sukkeldrafje
zo door de straten rijdt,
Dan zegt-ie tot zijn paardje:
“Kalm aan, ik heb de tijd!’
Waarom zou hij zich haasten
als men het niet gebiedt?
Hij doet dus heel voorzichtig aan,
dan breekt het lijntje niet.
De rit mag kort of lang zijn, dat maakt heus geen verschil,
Hij kijkt bescheiden voor zich uit
en luistert naar het hoefgeluid,
Tot plotseling zijn “vrachtje’.’ de rit besluiten wil,
dan roept-ie rustig- één keer “Hu!’ en staat zijn paardje stil!
En valt de fooi een beetje mee,
zegt-ie: “Dank u wel!’ en lacht tevree.
Refrein
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.