’t Kleine moedertje stond bevend Op het telegraafkantoor Vriendelijk sprak de ambtenaar: ‘Juffrouw Aanstonds geeft Bandoeng gehoor.’ Trillend op haar stramme benen, Greep zij naar de microfoon En toen hoorde zij, o wonder, Zacht de stem van haren zoon.
Refrein: Hallo, Bandoeng ‘Ja moeder, hier ben ik’ ‘Dag lieve jongen,’ zegt zij, met een snik Hallo, hallo ‘Hoe gaat het ouwe vrouw?’ Dan zegt ze alleen ‘Ik verlang zo erg naar jou.’
‘Lieve jongen,’ zegt ze teder ‘Ik heb maanden lang gespaard ’t Was me, om jou te kunnen spreken M’n allerlaatste gulden waard.’ En ontroerd zegt hij dan: ‘Moeder Nog vier jaar, dan is het om Oudjelief, wat zal ‘k je pakken Als ik weer in Holland kom.’
Refrein
‘Jongenlief,’ vraagt ze, ‘hoe gaat het Met je kleine, bruine vrouw.’ ‘Best hoor,’ zegt hij, en wij spreken Elke dag hier over jou. En m’n kleuters zeggen ’s avonds Voor ’t gaan slapen ’n schietgebed. Voor hun onbekende opoe Met ’n kus op jouw portret.’
Refrein
‘Wacht eens, moeder,’ zegt hij lachend ”k Bracht mijn jongste zoontje mee.’ Even later hoort ze duidelijk ‘Opoelief, tabee, tabee.’ Maar dan wordt het haar te machtig Zachtjes fluistert ze: ‘O Heer Dank, dat ‘k dat heb mogen horen.’ En dan valt ze wenend neer
Hallo! Bandoeng ‘Ja moeder, hier ben ik.’ Zij antwoordt niet, hij hoort alleen ’n snik ‘Hallo, hallo’ klinkt over verre zee Zij is niet meer En het kindje roept: ’tabee’
Hallo, meneer De Uil Hallo, meneer de Uil Waar brengt u ons naar toe? Naar Fabeltjesland?…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
