(Uitvoering: Annie de Reuver en Truusje Koopmans) Met dank aan Marc Blokland (†) voor het insturen van de tekst
Het leven had niets meer te bieden Aan de oudjes van zeventig jaar. Raakten steeds minder valide Konden niet buiten elkaar. Hadden verzorging zo nodig Wat moest er worden gedaan. Naar het tehuis van ouden van dagen Zijn ze toen samen gegaan.
Refrein: In het tehuis van ouden van dagen Wordt alleen het verleden bewaard. In het tehuis van ouden van dagen Hun laatste tehuis hier op aard.
Kinderen waren getrouwd al Hadden hun eigen gezin. Toch vroegen zij aan de oudjes Kom maar gerust bij ons in. ’t Was goed bedoeld maar zij waren Liever maar niemand tot last. Opdat de jeugd dat is vaak gebleken Niet bij de ouderdom past.
Refrein
En op een sombere morgen Zijn ze uit hun huisje gegaan. Hebben wat schamele spullen In een valiesje gedaan. Moeder we gaan sprak de oude Pakte haar arm en zei: ‘Kom.’ Maar op de hoek van de straat keken beiden Huilend voor ’t laatst nog eens om.
