Met dank aan Jan van der Zee voor het insturen van de tekst
In de schaduw der linde, bij ’t woninkje kleen, Kijkt moeder glimlachend naar ’t dochterke heen, Haar blondje plukt bloemen en neuriet daarbij; ‘Deez’ bloemekes alle, krijgt moeder van mij’.
‘En als ik eens groot ben, heel groot zoals U, Dan krijgt U veel meer, O veel meer nog dan nu’, Een boom overschaduwt een liefhebbend paar, Hoe teeder beminnen die beiden elkaar.
En jaren vervlogen, bij ’t woninkje kleen, Spreidt breder de linde haar bladerkroon heen, De bloemekes bloeien, zo schoon als weleer, De bloemekes bloeien voor Moeder niet meer.
