(tekst: Stan haag / muziek Ted Kears / uitvoering: Max van Praag) Met dank aan Gerard Engelbertink het sturen van de tekst voor het insturen van de tekst
Jij was jong en charmant, Heel mijn hart stond in brand. Voor jouw ogen, zo zwart als de nacht, Als je lachtte vol vreugd, Was je een toonbeeld van jeugd. En je stem klonk zo lief en zo zacht Ons geluk vloog voorbij, ’t Was voor jou en voor mij, Een geluk dat slechts kort heeft bestaan. Want je ging van mij heen, En je liet mij alleen, Waarom heb je dit alles gedaan?
Refrein: Jij deed me denken aan rozen, Rozen met doornen zo fijn. Bloemen die nimmer vervelen, Daar ze jouw beeltenis zijn. Want zo’n boeket wilde rozen, Stemt me tevreden en blij. Ik zie een beeld in die rozen, Dat beeld, m’n liefste, ben jij.
Ik zie nog jouw gezicht, Als zo’n sprankelend licht. De herinnering bleef slechts bestaan, Want die tijd is voorbij, Dat je eens tot me zei, Als m’n vrouw door ’t leven te gaan. Ik ben nu weer alleen, Staar ik stil voor mij heen, Zie ik in m’n gedachten jouw beeld. Zie ik jouw zwarte haar, ‘k Hoor je stem, even maar, ’t Is een stem die me nimmer verveelt.
