Je ging de wijde wereld in, de zon tegemoet
En bent in de vreemde gebleven.
Maar nu je weer naar huis verlangt, ontbreekt je de moed,
Je hebt ook zo lang niet geschreven.
Al denkt ze dat je haar vergat in ’t verre vreemde verre land,
Zij heeft alleen aan jou haar hart verpand.
Het zwerven maakt een mens zo moe, neem dus een besluit,
Bij haar rust je werkelijk uit.
Vaak kijkt ze stil naar jouw foto,
Jouw lege stoel bij de haard.
Jij zocht geluk in de vreemde,
Was dat de eenzaamheid waard.
Al denkt ze dat je haar vergat in ’t verre vreemde verre land,
Zij heeft alleen aan jou haar hart verpand.
Het zwerven maakt een mens zo moe, neem dus een besluit,
Bij haar rust je werkelijk uit.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.