
Een kluizenaar in z’n nauwe cel,
die ving ’n vogeltje vlug en hel
en leerde het dingdke praten.
het beestje babbelde-‘m aardig na:
‘Ave Maria, a-a-a’
en kon er dat praten niet laten.
Eens kreeg dat vogeltje ’t in de zin:
het wou de weide wereld in
en ging er een kijkje wagen.
Het snaterde almaar voor en na:
‘Ave Maria, a-a-a’
tot ieders groot behagen.
Daar kreeg een sperwer ’t ding in ’t oog.
Hij schoot er pijlsnel van omhoog
en greep het in zijn klauwen.
O schrik, het ding riep om genâ:
‘Ave Maria, a-a-a!’
Dat spel viel niet te vertrouwen!
De sperwer liet zijn klauwen los
en vloog er bang tot diep in ’t bos
en ’t dwaze ding bleef leven.
’t Kwam angstig terug, zong weer weldra:
‘Ave Maria, a-a-a’
en… is sinds thuis gebleven!