Mooi kransje van zilveren straaltjes, Met hartje van glinsterend goud, Wat staat ge daar lieflijk te pralen, Met fonkelende drupjes bedauwd. Wit sterretje in fris groene weide, Wat schittert ge lieflijk en rein; Hoe blinkt er in ’t vriendelijke zonlicht Uw kroontje zo teder en fijn!
Lief bloemetje, schoonste van alle, Zacht wieg’lend, als ’t windje u kust, O, maak met uw stralende schoonheid Mijn venster tot plekje van lust. En stillekens zal ik aanschouwen Uw smetteloos wit en uw goud; Eerbiedig bewond’rend genieten De pracht, die gij need’rig ontvouwt.
