Wij wijden ’t lied aan de heldenschaar, Hoezee, hoezee, hoezee! Die streed voor ons Neêrland in ’t nijpenst gevaar, Hoezee, hoezee, hoezee! De Zwijger en Maurits, de Ruyter, Piet Hein, Vorst Willem en wie onze dapperen zijn. Ons lied klinkt luid uw dan ter eer, Hoezee, hoezee, hoezee! En daverend herhalen wij ’t weer, Hoezee, hoezee, hoezee! Hoezee, hoezee, hoezee!
Ge hebt ons land van Spanjaards bevrijd, Hoezee, hoezee, hoezee! Ge toont wat de moed wel vermag in den strijd, Hoezee, hoezee, hoezee! En tachtig jaar lang stond die heldenmoed pal, En eindigde niet voor des Spanjaards val. Zoo hebt gij Hollands macht gegrond, Hoezee, hoezee, hoezee! Daarvoor klinkt de juichtoon nog rond, Hoezee, hoezee, hoezee! Hoezee, hoezee, hoezee!
Hoe beefde Londen, die grote stad, Hoezee, hoezee, hoezee! Toen Ruyter zijn zeepaarden dreef door haar nat, Hoezee, hoezee, hoezee! Wat stoven die Franschen niet vaak op de vlucht, Wat was Hollands naam op de zee geducht. En Waterloo klinkt zoo schoon, Hoezee, hoezee, hoezee! De volken herhalen die toon, Hoezee, hoezee, hoezee! Hoezee, hoezee, hoezee!
