
O Heer, die daer des hemels tente spreyt,
End’ wat op aerd is, hebt alleen bereijt,
Het schuymig woedig meer kond maken stille,
End’ alles doet naar Uwen lieven wille,
Wij slaen het oog tot U omhoog,
Die ons in ancxst en noot
Verlossen kond tot aller stont,
Jae, selfs oock van de dood.
Als ghij, o vrome, dickwijls hebt gesmaeckt,
Vermaeckt u nu vrij, dat ’t u ’t herte raeckt,
Looft God den Heer met singen en de spelen,
End’ roept vrij uijt te saem met luijder kelen:
Hadd’ ons de Heer, Hem sij de eer,
Alsoo niet bij gestaen,
Wij waren lang, ons was zoo bang,
Al in den druck vergaen.