De Rotterdamsche paardetram

’t Gekste ding van Rotterdam,
Is die goeie paardetram.

Als je niet meer lachen kan,
Kijk die paardetram eens an.

Als je dat mirakel ziet,
Lach je of je wil of niet.

Iemand met een haastig lijf,
Vloekt de tram geregeld stijf.

’t Is een groote ergernis,
’t Lijkt wel een begravenis.

Mot je ergens gauw naar toe,
Klim dan liever op een koe.

Rotterdam wordt wereldstad,
Na een duizend jaar of wat.

Naar den Haag rijdt men dan fijn,
In een electrischen trein.

t Wordt een wonderlijke pracht,
Als je lang genoeg maar wacht.

Voor die nieuwerwetsche baan,
Ging Boneski naar de maan.

Maar dat heeft niet lang geduurd,
Want de zaak is weer gehuurd.

En nu drink je ‘r met plezier,
Weer je lekker potje bier.

Paarden zijn dan uit den tijd,
Alles electriciteit.

Maar de stoomtram naar Schiedam,
Wordt een hazewindentram.

Als ’t regent dat ’t giet,
Is de tram er lekker niet.

Roep je dan “daar heb je hem!”,
Is ’t nog een open trem.

Als je voor de hitte zwicht,
Is de tram gewoonlijk dicht.

Conducteurs zijn zeer beleefd,
Als je maar een fooitje geeft.

De koetsiers zijn desperaat,
Als de tram de rails uit gaat.

Al de paarden van de tram,
Zijn als schutters net zoo tam.

’s Morgens wordt zoo ’n tramwaypeerd,
Opgewonden en gesmeerd.

Als ’t niet meer sjouwen hoeft,
Wordt uit elkaar geschroefd.

Zijn ze afgebeuld en moe,
Gaan ze naar den vilder toe.

A’s je uit den vreemde komt,
Sta je van de tram verstomd.

Iedereen vraagt dan gewis,
Of ’t een kinderwagen is.

’t Lolligste van Rotterdam,
Is die goeie paardetram.

Kom je ’s nachts aan ’t Maasstation,
Keer dan maar gerust weerom.

Wat je zoekt en waar je spiedt,
Maar die tram die vindt je niet.

’t Is een zootje, ’t is een kruis,
Want je moet te voet naar buis.

d’ Aandeelhouders zijn tevreê,
Want ze doen er zaakjes mee.

Ieder zit er voor zijn lol,
Want de tram gaat nooit op hol.