De stille zwabber

Als ’s middags laat de stille zwabber z’n brandende ogen open heeft
Dan wordt ‘ie wakker als een zieke, die zich verbaast dat ‘ie weer leeft
Dan suist er door z’n doffe oren een stukje van een melodie
Dat iemand in een nachtkroeg brulde, maar hij weet niet waar en hij niet wie

Al suffend kruipt ‘ie uit z’n deken, gaat ‘ie duizelig op z’n benen staan
Hij wacht en placht zich overdadig en trekt z’n kleren keurig aan
Dan stapt ‘ie soesend naar z’n kapper, zoals ‘ie iedere middag doet
De zeep, de poeder en ’t scheren doen dan zo’n stille zwabber goed

En als ‘ie door de straten slentert, dan voelt ‘ie wel een soort berouw
Hij loopt te vloeken in ze eigen, om z’n ellendige gesjouw
Dan gaat ‘ie lopen als een burger, dan kijkt ‘ie alles ernstig aan
Dan hoopt ‘ie dat de mensen denken, dat ‘ie al vroeg is opgestaan

En als ‘ie moe is van ’t lopen, dan stapt ‘ie in een net café
Daar gaat ‘ie dan z’n krantje lezen en drinkt ‘ie een simpel koppie thee
Dan wil ‘ie dat de kelners weten, hoe weinig ‘ie om borrels geeft
En dat de vrouwen ’t waarderen, dat ‘ie nog niks gedronken heeft

Maar, dan begint z’n stille kater, eerst in z’n maag dan door z’n kop
Dan trekt ‘ie naar z’n bittertafel en slokt z’n eerste borrel op
Dan komt de trek naar een sigaretje, naar een Zoute Bol of naar een Peer
En bij z’n vijfde Ouwe Katsje, is ‘ie de stille zwabber weer

Dan gaat ‘ie gauw wat zitten eten in een hoekie van een restaurant
Dan prikkelende biertjes drinken, in een bekend café-chantant
Dan is ‘ie lekker in de sales, en heel de avond onder dak
En hij verteert z’n kapitaaltje, zo stiekum uit z’n vessiezak

En eindelijk naar z’n muffe nachtkroeg, een Whisky of een potje wijn
Met z’n brutale, halve vrinden, die steeds verstandig dronken zijn
En is ‘ie ’s morgen afgelaaien, dan smeert ‘ie ‘m met de eerste tram
En zo krepeert de stille zwabber, omdat hij niks dan zwabberen ken