
Bie ’t huussie van ’n badd’ op knaol,
Daor zat een nuuver wicht,
Dei dee veur de schepen en prammen,
Dat battentje open en dicht,
Och, zo nuvere en zuuver wicht. (bis)
Daor kwam zo menig schippersman,
Veurbie dat nuvere wicht,
Dei vuier haost tegen de badde,
Deur dat wichie heur lieve gezicht,
O, dat nuvere, zuvere wicht. (bis)
De schipper al van de diggelpraom, D’r is nog zo menneg battentje,
Keek stom nao dat aorege wicht, En zo menneg nuver wicht,
Hai legde zien proam an de wale, Dat kikt of ze met ’n slomperd,
Luit ’t liggen zo as dat der ligt, Ook z’n schipper met schippertjes krigt,
O, dat nuvere, zuvere wicht, (bis) Och, nog zo menneg nuver wicht. (bis)
Wistoe nait mit mie trouwen gaon,
Doe, mien laiverd, mien tude, mien wicht,
Den slagtoe mien hartje an diggels,
Doe hest er de brand ja in sticht,
O, dat nuvere, zuvere wicht. (bis)
En ’t wichie van het battentje,
Dat nuvere, zuvere wicht,
Dat beet op de tibbe van d’schoede
En kneep ter heur ochies bie dicht
O, dat nuvere, zuvere wicht. (bis)
Hestoe dien ochies toch dichte daon,
Miuen tude, mien smokkerd, mien wicht,
Den pak ik maor wat ik kriege ken,
Den drok ik dien snoetje maor dicht,
En hai doetjede ’t nuvere wicht,
O, dat nuvere, zuvere wicht. (bis)
Nou bin d’r op de diggelpraom
Bie hom en zien nuvere wicht
Al vairer krudege schippertjes
’t Neijoar nog ’n viefde allicht
Aal van hom en dat zuvere wicht
O, dat nuvere, zuvere wicht.