
Zijn leven wordt beheerst door pijntjes dan wel kwalen
Ze zijn ongrijpbaar maar verloederen zijn geest
Zodanig, dat hij steeds met grote vreze vreest
Dat Knoken Hein hem elke dag kan komen halen
Vooral de borstscheut verontrust hem nog het meest
Het lijkt een teken dat zijn hart eerdaags zal falen
Of dat de kanker in zijn longen zit te malen
De dagen zo te slijten nee, dat is geen feest
En heden morgen ja, daar stond -ie in de krant
Nog net geen honderd, want dat was hem niet gegeven
Maar dubbel negen haalde hij met ruime hand
Gezondheidstechnisch had -ie best nog kunnen leven
Want weet je hoe zijn onverwachte einde kwam:
Hij werd gegrepen door een Amsterdamse tram