Met dank aan Adriaan van Dam voor het insturen van de tekst
Het looppad lint zich kronkelend de duinen door Vanaf de dijk te Camperduin tot Velzen-Noord Waar het Noordzeekanaal zich bruut de zee in boort En zijn basalten bek loost in het brakke spoor Dat mijlen ver de zee streept als een grauwe voor Waarvan de loop slechts door getijden wordt verstoord
Dit pad te gaan is wat me steeds opnieuw bekoort Langs helm en heideveld met bos daar tussendoor Hier wordt de stern nog duetterend met de meeuw gehoord -Een ware vreugde voor mijn klankgevoelig oor- Als ’s morgens vroeg de nieuwe dag in rood zich gloort
En is de wandeltocht uiteindelijk volbracht Dan denk ik ondanks alle blaren die me storen “Mijn Lieve God, wat is de duinstreek toch een pracht”
