Met dank aan Ivan Grud voor het insturen van de tekst
Met olijftak omrande viermaster oogde verbleekt alsof zij reeds rouwden anker op de hand verschrompelt eens krachtig kon niets meer houden stoere tattoo trots teken van weleer nu een spookschip de olijftak een veer
De oude zeeman sleet zijn dagen langs de Maas turend in de verte met getaand gelaat miste hij schip en maat Het water gekrijs van meeuwen, de Jan van Gent gure wind ruisen der golven dat hij zo goed kent
Leven lang op zee gezworven avonturen de wilde vaart zij was zijn grote liefde geen vrouw die het evenaart De zee met herinneringen die hij altijd bij zich draagt graag had hij op haar willen sterven als zij het had gevraagd
Zijn vrienden zij zouden nimmer wederkeren om ook nooit meer aan meren uit het duister van de nacht
Vermoeid zet hij zich neder daar op die verlaten ka gezang der meerminnen in zijn gehoor zoet zalvend zijn de woorden velen gingen hem reeds voor
Berustend glijdt hij in het water omarmt door de nimf die hem kust boven hem sluiten zich de golven dan ervaart hij de serene rust
De stilte die is te horen wordt dan slechts onderbroken door een witte schreeuw de drager van zijn ziel vertrokken is de meeuw
Op een zeemansgraf Varen, varen, altijd maar varen Dat is het zeemansleven Varen, varen, ondanks…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
