Boswandeling in de herfst

De eerste herfstwind waait plotseling,
men voelt en hoort dan meteen de seizoensaankondiging.
De natuur is aan het verkleuren
wat een fascinerend mooi gebeuren.
De vogels trekken hun registers open,
daarmee kondigen ze hun vertrek aan naar de Noordpool of de tropen.
In de poolgebieden zijn ze ook van start gegaan,
daardoor treft men nu al vaak een vreemde vogel aan.
En de dieren wisselen discreet,
hun zomer voor hun winterkleed.

In het bos zie je alle kleuren van de regenboog,
het is waarlijk een fijn feest voor het oog.
Het blad van een Amerikaanse eik verschoot
en werd knalrood.
Een blad van een abeel,
verschiet knalgeel.
Regen is een wonderdoener,
daardoor wordt het mos steeds groener.
Een complexe wereld van bomen, planten en dieren treft men aan,
die zonder elkaar niet kunnen voortbestaan.

De storm stoeit met wolken en bladeren heel mooi,
oh schitterende ritselende herfsttooi.
De kruinen van de populieren worden van binnen kaal,
goed geaccentueerd door een zonnestraal.
Door de wind kun je luisteren,
naar wat de bomen fluisteren.
Geen kijk- en luistergeld hoor je hen verhalen,
men kan zomaar door onze domeinen dwalen.
Het kreupelhout en de bladeren nemen andere vormen aan,
een metamorfose door kevers en rupsen aangedaan.

Wazigheid in de atmosfeer,
dan weer zonnig dan weer regenweer.
Wanneer de zon door de nevels schijnt,
wordt de herfst extra omlijnd.
De luchtgesteldheid is karakteristiek,
met veel wolken en thermiek.
Gure, onstuimige dagen met heel veel regen,
is voor de boleten een zegen.
Selentium, het is genieten van hetgeen men bewondert,
maar soms wordt men door de bliksem overdonderd

Aan de bomen komen nieuwe knopjes,
de noten hangen in hun dopjes,
de natuur is in zijn nopjes.
Een glimlach van de zon, een knipoog van de maan,
menig wolkje laat een traan.
Zijdeachtige draden met blanke dauw aaneengeregen,
vindt men in de herfst over velden en wegen.
Gespannen en geweven,
maar na een rukwind als een kluwen door het luchtruim zweven.

Het wordt spookachtig, men hoort de waterval ruisen,
vleermuizen die over onze hoofden suizen.
Camouflagepraktijken,
doen insecten onherkenbaar op een niet dierlijk onderdeel van hun omgeving lijken.
Rupsen vermommen zich als wandelende takken,
om hun prooien te verlakken.
Sprinkhanen die als ’n dood blaadje wiegen,
om hun rivalen te bedriegen.
Nachtvlinders lijken op schors van berkenbomen,
om aan hongerige vijanden te ontkomen.
De industrie heeft de natuur met roet bevuild,
de peper en zoutvlinder heeft zijn kleedje voor een zwarte omgeruild
en daarbij ontzettend veel gehuild.
Paddenstoelen wringen zich uit de aarde en hout,
onder één hoedje zwammem ze over “Natuurbehoud”.
Rond dennen en berken kunnen ze ons bekoren,
in de lucht zweven schimmelsporen.
De stobbe heeft fluwelen pootjes gekregen,
ze stimuleren om meer te gaan zien,
een reus of een dwerg misschien?
zei een elfje verlegen.
Door bedwelming van de vliegezwam,
rood met witte stippen,
staat het water je tot aan de lippen.
Heksen hebben in cirkels besproken het proces,
van de kringloop met succes.

Eekhoorntjes zijn eikeltjes aan het vergaren,
de vossen krijgen twee maal zoveel haren.
Een konijntje met haar rammelaar,
kiezen het hazenpad omdat een ander exemplaar
ook eens wiegen wil met haar.
De wolvin en haar rekel wekken commotie, zij hebben een slechte naam,
maar verdienen vaak betere faam.
De moervos met haar rekel preken:
“ze verliezen wel hun haar maar niet hun streken”.
De watersalamanders worden landdieren,
de dassen vreten zich vet, want zij gaan rentenieren.

Kikkertjes met een grote blaaskaak blazen zich op,
omdat het “poelenplan” in dit kikkerland van start is gegaan en dat lucht op.
Boskalkoenen zijn ontkomen aan de legbatterij,
“Lekker Dier” zorgde ook voor de fazant in feestkledij.
Herten trekken hun grauwe pelzen aan,
de padden zijn op zoek naar kruipruimten gegaan.
De laatste hommels gaan ten gronde,
wespen zwalken snoepend hun laatste ronde.
Opgerold dutten de egels de winter tegemoet,
de slakken sluiten hun huisjes goed.

Vogels worden aan hun gedrag, vlucht en kleed herkend.
De Jan van Gent duikt onder, de bosuil cirkelt, zweeft en zwenkt.
Ganzenfamilies trekken gakkend en oefenen voor de grote vlucht,
sneeuwganzen dansen door de lucht.
Spreeuwen in zwermen proeven of de laatste bessen rijp zijn,
mezentroepen buitelen in de zonneschijn.
Het winterkoninkje bouwt zijn zoveelste speelnest,
overal zijn vogels, de najaarstrek is op zijn best.
Meerkoeten en futen vergaderen op het water,
omdat smeerpijpen vuil lozen in hun vaarwater.

In het bos klinkt ’s ochtends een aubade
en ’s avonds een indrukwekkende serenade.
Herfstzangers laten overdag een libretto horen of een kakofonie,
of heel chic, een vogelsymfonie.
Een “pop”song kun je zelden horen,
omdat de mannetjes dit met een staccato verstoren.
Zonder partituur en souffleren,
kun je van de vogels heel veel akkoorden leren.
Tsjilpen, kirren, tureluren, en de sijsjeswijs,
de oehoe zingt zijn naam heel eigenwijs.
Kwinkelerend, tierelierend, zie je hen uitzwermen,
het roodborstje alarmeert: “wil ons toch beschermen”.

Een proces van afbreken en opbouwen,
van leven en overleven kun je aanschouwen.
De ontdekkingstocht in de beslotenheid,
geeft rust en ingetogenheid.

Het wekt enthousiasme- of een diepe zucht,
bij het kijken naar de lucht.
Wolken, kleuren, zon, maan, sterren en een regenboog,
interessante gegevens voor een meteoroloog.
Wanneer een wolk over de wereld drijft en tijdelijk het zonlicht onderschept, soms een zegen,
ook al duurt het maar heel even.
Het is een fascinerend spel van zon, schaduw en soms ook regen.
Bliksemschichten en schaduwen beïnvloeden ons humeur,
mede bepalen zij afstand, plaats en tijd, dat is een primeur.
Wij wonen midden in het natuurschoon, laat ons dat in stand houden.
De variatie is zo groot en daarom moeten wij luchtvervuiling tegenhouden.
Harmonie, schoonheid en sfeer,
een geweldige ervaring van elk type weer.

Menigmaal is het vertalen van mijn bevindingen een vechten met woorden geweest,
maar omdat het een dieper inzicht verschaft en bewondering ook een feest.
Het is in hoge mate een uitdagend werk geweest,
ik hoop geen gezwam, soms gelijk ook aan het oplossen van een cryptogram.