(Jan Luyken 1649-1712) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Spijtig, Klaartje zou zich baden Moedernaakt in ene beek, Die langs klavere boorden streek, Overschâuwd van wilge-bladen; Grage Reinoud zat en keek, Watertandend door de rietjes; En hij riep eens zoet met een: Nog wat dieper, tot de knietjes; Daar mee droop zij schaamrood heen.
Verrassing! De paria, verschoppeling. Zijn leven is vandaag. Of hij morgen nog wel…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
