Home / Gedichten / Tristan en Isolde

Tristan en Isolde

Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Plotseling de beelden
Tristan op zijn Paard
en die zo mooie vrouw Isolde
bordurend bij de haard

Samen staan zij in het kasteel
zo beschreven in het verhaal
de trappen op de keuken in
zij vinden de bokaal

Zo die is mooi zei Tristan dus
en zie die beker die is vol
neem jij een slok, neem ik er twee
gewoon maar voor de lol

En toen vielen de schellen van hun ogen
keken ze elkaar aan en werden verliefd

Maar in die mooie middeleeuwen
werkte dat niet op die manier
Tristan kon vertrekken
Isolde die bleef hier

Die moest trouwen met een prins
zo’n soort van Charles of Alex W
daar deed men toen niet moeilijk over
de bruidschat was okee

Tristan trouwde met een helleveeg
zo een die wist, ik kom niet eerst
er is een ander, vast Isolde
die mijn man zijn hart beheerst

De man werd zieker niet echt ouder
en kwam al snel niet meer uit z’n bed
de priester werd geroepen,
de familie die wist het

Die vrouw van hem was vastbesloten
ik zeg het Isolde niet
die kan van mij de veren krijgen
dat misselijk stuk verdriet

Isolde hoorde het bij de bakker
rende naar huis en sprong te paard
reed als een gek naar Tristan
maar ja ze was te laat

Ze stortte in op zijn kist
en brak haar hart het kraken was te horen
ach binnen een minuut of tien
was haar leven ook verloren

De moraal van dit verhaal
drink nooit samen uit een beker
je houdt daar beide wat aan over
Dat is zeker.

Niet wat je zoekt? Plaats een oproep!

Zelf een gedicht toevoegen

Terug naar overzicht

Maak uw keuze

Bekijk ook

Tristan en Isolde

SeniorPlaza.nl

Menu

Interactie

Populair

Nieuwsbrief