Home / Gedichten / Uit mistig grijze morgenstrepen

Uit mistig grijze morgenstrepen

(Jacob Winkler Prins 1849-1904)
Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Uit mistig grijze morgenstrepen,
Een onbewogen meer gelijk,
Verschijnen vormelooze repen: –
’t Zijn boomen op een hoogen dijk.

Nu ’t lichter wordt zie ik iets blinken
Als sikkels, opgaande uit den mist
En klokjes hoor ik droomrig klinken; –
De herder met zijn koeien is ’t.

En meer en meer komt ’t groen der weiden
Te voorschijn uit den morgendamp;
’t Zijn bloemen, die mijn oog verblijden,
Geel als een stralend helle lamp.

Reeds flonk’ren hoog de popeltoppen
En lager ’t groen der beukenheg;
De dauwdrop vonkt aan windeknoppen
De morgenwind waait nevels weg.

Gezegend, licht uit nacht gestegen,
Zoo vriendlijk lacht uw oog mij aan; –
Ik sta op ’t kruispunt van veel wegen –
O, zeg mij welken kant te gaan!