De generaal

Parade-officieren die commanderen.
Soldaten die marcheren en transpireren.
En daaromheen een menigte dames en heren
die zich bij het schouwspel amuseren.
En te paard…. hoog in het zaal
… de generaal !
Na afloop houdt zijne excellentie
met zijn officieren conferentie.
Hij maakt opmerkingen van: “Die compagnie was goed;
doch die was niet zoals het wezen moet.”
Op het eind van het discussiëren zegt de generaal onder deftig salueren:
“Ik dank de heren !”

Ik dank de heren lag de generaal in de mond bestorven.
Al was er een hele veldslag bedorven.
Al had ie geraasd, gevloekt, getierd of gejankt;
het slot was steeds: “De heren worden bedankt !”
De generaal was oud.
Maar hij had een lief vrouwtje getrouwd.
Daarom hield hij zo tussen beien
omdat vrouwlief dat wilde bals en partijen.
En werd er zo’n feestje georganiseerd,
dan werd het hele officierscorps erbij geïnviteerd.
En niemand der krijgeren
haalde het in zijn hersens de invitatie te weigeren.
Ze dansten tot diep in de nacht
met diverse wezens van het vrouwelijke geslacht,
zoals dat van hen werd verwacht.
En allemaal….
dansten ze met het vrouwtje van de generaal.

De generaal zelf danste niet meer.
Hij was een genoeg’lijke oude heer.
Hij hield niet meer van een toertje
maar speelde liever in een hoek zijn pandoertje.
Zo tegen twaalven sprak de generaal:
“Mijne heren. Er was vanavond stemming in de zaal.
De benen gingen fameus van de vloer;
en ik won een tientje bij de pandoer.
Ik ben trots op mijn officieren
die dansers zijn in hart en nieren
en mijn dames lieten dansen naar harteluste.
Ik dank de heren !! … Welteruste !!”

Weer was er parade en in voortreffelijke orde
wachtten de troepen om geïnspecteerd te worden.
En allemaal…..
wachtten ze op de komst van de generaal.
En zie: daar komt met ietwat versnelde tred
de generaal te paard reeds aangezet.
Met breed gebaar
wenkt hij zijn manschappen bij elkaar
en spreekt: “Mijne heren.
Wil mijn ietwat verlate komst excuseren,
maar in opperste agitatie
vergat ik een ogenblik het belang van de natie.”
Dan spreekt de generaal een weinig bewogen,
terwijl een traan opwelt uit een hoek zijner ogen,
en met een stem die vreugde verklankt:
“Mijne heren. Vanmorgen om kwart over negen
heeft mijn vrouw een flinke zoon gekregen.
Daar had ik al zo lang naar verlangd.
De heren worden bedankt !!!”