Mevrouw zou u me gans het gedicht allerzielen willen sturen? Ik heb het nog geleerd in het zesde studiejaar in 1951 en ik ben er veel van vergeten.
met groten dank
De heer Van Meurs schreef alleen gedichten in den
Betuwschen tongval. (…) Het best voldoet de heer Van Meurs in zijne luimige vertellingen; daarvoor heeft hij een bijzonder talent. Uitstekend van vorm geven zij in aanschouwelijke teekenachtige voorstelling het bewijs, dat de dichter Land und Leute’ heeft bestudeerd; hij kent hunne taal zoowel
als hunne zeden en vele vertellingen maken den indruk, alsof hij ze uit den mond van het volk had opgeschreven.
– C. Honingh
school gedicht zeer oud schrijver weet ik ook niet
het gedicht is: in de maneschijn
wat ik er nog weet is
in de maneschijn ben ik buiten geweest
waar berg en bloemetjes babbelen
daar heb ik lust en kijven gehoord, al ging het het om dood en leven,,,,,(dank u)
Dank aan Jeanne Albers voor de mooie tekst over allerzielen. Ik ben een 79 jarige vrouw ,het is een gedichtje uit mijn
schooltijd waar ik al lang op zoek naar was.
Allerzielendag
Arg koud veur den tweeden November!Gevroren…dâ hêt ’t nie gedaon.As ’n waos leit de mist op de velden,Die gêft er zoo’n doodskleurken aon.’‘Er leven nog blaoi’ aon de boomen,Maor ’t fris en ‘et gruun is er af:Het wiendje hoeft efkes te blaozen,Dan vallen ze en vienden hun graf!’‘Hoe bin ik van mergen zoo triestig?…’t Leit anders zoo niet ien mien aord;’k Mot blij zin, dâ God ien den HemelMien leven zoo lang hêt gespaord.’‘Ien ’t derp bin ‘k de oudste van allen,En ‘k stao op de wereld alleen:Mien man en twee zoons en drie dochtersVerloor ik, al jaoren geleên.’‘Ik bin veur de rust van hun zielenIelk jaor nog ten Hoogtied gegaon,Maor nooit, dunkt me, vuulde ik mien harteZoo triestig, zoo wonderbaor slaon.’‘Mien man en mien kienders – ik mein zeIen ’t wit veur mien oogen te zien…’t Is aorig…zou ’t veurgevuul wezen?…Kom! spul der verbeilding, misschien.’ –
Zoo miemerend kwiem ze aon de karkdeurEn wiste heur traonen en zweeg,Gaf de erme vrouw Peters ‘en aolmoes,En maokte drie kruuskes en neeg.Erst stond ze ‘en klein bietje te rusten:Dâ licht ien de verte en dâ zwartEn dâ treurig geklaog van ‘et urgel,Dâ greep haor zoo diep ien ‘et hart.Toen liet ze twee keerskes ontstekenVeur ’t heilig Maria-altaor.De kuster besloot dat ‘et vremd was,Went ze offerde ‘r een maor ielk jaor.Maor straks, toen de liekdienst gedaon was,Toen kwiem ie tot ander besluut:Hie vond haor geknield veur haor stoeltje,Maor ’t keerske des levens was uut.Bernard van Meurs
Gerelateerd:
Allerzielen Op veel oude graven ligt een uitgedroogd boeket op de nieuwere staan…
Allerzielen Zwijgende mensenOver de straat,'t Is of ze peinzen.Wellicht komt er een lief…
Mevrouw zou u me gans het gedicht allerzielen willen sturen? Ik heb het nog geleerd in het zesde studiejaar in 1951 en ik ben er veel van vergeten.
met groten dank
Dag Sonja,
De heer Van Meurs schreef alleen gedichten in den
Betuwschen tongval. (…) Het best voldoet de heer Van Meurs in zijne luimige vertellingen; daarvoor heeft hij een bijzonder talent. Uitstekend van vorm geven zij in aanschouwelijke teekenachtige voorstelling het bewijs, dat de dichter Land und Leute’ heeft bestudeerd; hij kent hunne taal zoowel
als hunne zeden en vele vertellingen maken den indruk, alsof hij ze uit den mond van het volk had opgeschreven.
– C. Honingh
Beste mevrouw Albers,
Zou u dit stroofje voor mij in het algemeen Nederlands kunnen schrijven?
Hartelijk dank hoor!
Sonja Stock
Mien man en mien kienders – ik mein zeIen ’t wit veur mien oogen te zien…’t Is aorig…zou ’t veurgevuul wezen?…Kom! spul der verbeilding, misschien.’ –
school gedicht zeer oud schrijver weet ik ook niet
het gedicht is: in de maneschijn
wat ik er nog weet is
in de maneschijn ben ik buiten geweest
waar berg en bloemetjes babbelen
daar heb ik lust en kijven gehoord, al ging het het om dood en leven,,,,,(dank u)
Dank aan Jeanne Albers voor de mooie tekst over allerzielen. Ik ben een 79 jarige vrouw ,het is een gedichtje uit mijn
schooltijd waar ik al lang op zoek naar was.
Allerzielendag
Arg koud veur den tweeden November!Gevroren…dâ hêt ’t nie gedaon.As ’n waos leit de mist op de velden,Die gêft er zoo’n doodskleurken aon.’‘Er leven nog blaoi’ aon de boomen,Maor ’t fris en ‘et gruun is er af:Het wiendje hoeft efkes te blaozen,Dan vallen ze en vienden hun graf!’‘Hoe bin ik van mergen zoo triestig?…’t Leit anders zoo niet ien mien aord;’k Mot blij zin, dâ God ien den HemelMien leven zoo lang hêt gespaord.’‘Ien ’t derp bin ‘k de oudste van allen,En ‘k stao op de wereld alleen:Mien man en twee zoons en drie dochtersVerloor ik, al jaoren geleên.’‘Ik bin veur de rust van hun zielenIelk jaor nog ten Hoogtied gegaon,Maor nooit, dunkt me, vuulde ik mien harteZoo triestig, zoo wonderbaor slaon.’‘Mien man en mien kienders – ik mein zeIen ’t wit veur mien oogen te zien…’t Is aorig…zou ’t veurgevuul wezen?…Kom! spul der verbeilding, misschien.’ –
Zoo miemerend kwiem ze aon de karkdeurEn wiste heur traonen en zweeg,Gaf de erme vrouw Peters ‘en aolmoes,En maokte drie kruuskes en neeg.Erst stond ze ‘en klein bietje te rusten:Dâ licht ien de verte en dâ zwartEn dâ treurig geklaog van ‘et urgel,Dâ greep haor zoo diep ien ‘et hart.Toen liet ze twee keerskes ontstekenVeur ’t heilig Maria-altaor.De kuster besloot dat ‘et vremd was,Went ze offerde ‘r een maor ielk jaor.Maor straks, toen de liekdienst gedaon was,Toen kwiem ie tot ander besluut:Hie vond haor geknield veur haor stoeltje,Maor ’t keerske des levens was uut.Bernard van Meurs