Home / Verhalen / Wijsheid

Wijsheid

Zij zat weer eens met haar wijze, grijze hoofd te schudden.
Dat deed zij altijd zo, dat was gewoon haar aard.
Zij hield niet zo van gebaren, zeg maar veel woorden.
Zat altijd rustig wat te schudden, heel kalmpjes en bedaard.

En allen die haar kennen houden haar dan ook terdege in de gaten.
Want bij schudden hoort gezichten trekken en dat heet lichaamstaal.
Let op het optrekken der schouders en het fronsen van het voorhoofd.
Dat schuddende, verbaasd gelaat, ja zij beheerst het allemaal.

Ik heb hier dan ook wel heel erg aan moeten wennen.
Want het is niet zo eenvoudig als je totaal niets hoort.
Maar leer je eenmaal kijken, gaat het boek pas open.
Toch, voor de buitenstaander oogt het wat gestoord.

Ja, dan in bed is ook niet alles zo eenvoudig.
Wat wil je weten, doe dan het licht maar aan.
Nu ik wat ouder word zal het mij een rotzorg wezen.
Behoudens deze kleinigheid is het altijd goed gegaan.

Nu ben ik al een tijdje aan de bril, want ik kon haar niet goed horen.
Ik bedoel dan eigenlijk dat ik haar niet helemaal zo scherp meer zag.
Voor de communicatie is dat onmisbaar om misverstanden te voorkomen.
Nu hoor ik alles toch weer goed, zij schudt van ja nu met een blijde lach.

Zo zie je maar weer dat met een beetje goede wil.
Er voor de meeste problemen wel een oplossing is.
Maar alleen de stakker die totaal geen fantasie heeft.
Ervaart een partner die niet praat, beslist als een gemis.