Tante Jans

Tante Jans was de zuster van mijn vader, een vrolijke vrouw die midden in het leven stond. Zij had ook zeer vaak allerlei kleine ongelukjes, welke regelmatig tot komische situaties leidden. Zoals die keer toen zij bij slagerij Schouten in Zwanenburg in de winkel was om wat vlees te kopen.
Er was een man die vergeefs op zoek was naar een vuurtje. Oh, dat heb ik wel voor u hoor! Zij liepen naar buiten. Zeer waarschijnlijk was haar aansteker in haar jas, enigszins naar een flink aantal hogere standen verschoven. Met als resultaat dat de wenkbrauwen van de arme man behoorlijk verschroeid waren.
Ook was er de keer dat zij in verband met een weddenschap met haar man Ome Aart, een rondje om het huis zou lopen in haar badpak. Het was echter midden in de winter. Maar Tante Jans was niet voor een kleintje vervaard. Zij liep haar rondje en wilde toen weer graag naar binnen. Maar, Ome Aart plaagde graag. Hij liet Tante Jans een tijdje buiten rondlopen, hetgeen hem niet in dank werd afgenomen.
De laatste jaren van haar leven sleet zij in het ” Rozenhofje ” op de Rozengracht. Ik zocht haar daar regelmatig op wanneer ik in Nederland was. Zij vertelde dan weleens dat zij altijd al het liefste in Amsterdam wilde wonen. Als het kon op de ” Zeedijk ”, midden in het hart van Mokum.
In mijn jongere jaren ging ik wel eens met tante Jans een glaasje drinken in een plaatselijke kroeg. Ik ging naar huis met een behoorlijke vracht alcohol in het lichaam. Met tante Jans had je constant een flink aantal glazen voor je, aangeboden door vele plaatsgenoten.
Tante Jans ging elke zaterdag naar de kapper tot op hoge leeftijd. Zij zei dan regelmatig dat zij er weer als een Everdassie uitzag. Wat een Everdassie was, is mij niet bekend. Maar, hoogstwaarschijnlijk betekent het er niet charmant uitzien.