De klussendienst

Sinds twee joar he’k een klussenbedrief maar een succes wil’t maar niet worden. ‘k Heb nou vief klanten woarvan de drie’je betaalt. Met de vierde lig ik in de klins oaver een betaling die dat mense niet wil doen um da’k heur schoamhoar een bitjen verbrand hebbe. Dat kump dat mense hef een holten poot. Noe mot zo’n poot um de vief joar noa èkeek’n worden op holtwurm en krimp. Um die poot noe goed te beschermen tegen zukke invloeden stel ik dat mense veur de poot oavernieuw te lakken, en dat geet an. De poot wil um de een of andere reden niet lus dus ik zegge tegen dat mense goat maar op de warkbanke liggen dan red ik ’t ok wel. Ik geve dat mense nog een kuss’n onder de kop, zurg veur achtergrond muziek, stèke de gasbrander an um de olde farve af te brann’n, en zeg nog, lig stille want ‘t is heite. Ze hef veur alle zekerheid, denk ik, een mien ietwat te köt röksien an ètrokken woardeur ik gelieke al een bitjen nerveus werre. Maar goed ‘t mot gebeur’n, maar met da’k de vlam op knieheugte zette um de olde lakloage aftebrann’n valt mien ooge op heur kruussien, en met mien ooge ok de gasvlam. Gadsamme wat kan dat mense schreew’n, maar nog arger wat kan verbrand hoar stink’n.

Maar zo as èzeg nou wil dat mense niet betaal’n. Terwijl d’r toch nog een beste prutse hoar is bliev’n zitten, zie holt de poot stief, en ik de poot strak. Met de viefde klante is ’t helemoal mis, die hef nog nooit betaalt, en zo as dent zeg zal ze ok nooit betaal’n, terwijl ik bie heur wel ‘t hele onderhoud doe. Maar ja ‘t is mien vrouwe hè.

Toch he’k een mooi vak, ik zolle niet graag wat anders will’n. Ja vrogger, vrogger wo’k altied graag kunstschilder, dokter, of glaaz’nwasser word’n. Een van die drieje, want ik wolle blote wiev’n zien. Ik heb ok nog eff’n veur rijkswaterstaat èwark. Ik mosse toen van die witte streep’n oaver ’t midden van de weg schilderen. De eerste dag ging mirakels vlot, honderd vieftig meter. De tweede dag honderd meter. En de darde dag achtentwintig meter en zeuv’ntien centimeter, en de vierde dag nog maar drie meter en zestien centimeter. De viefde dag kwam de opzichter bie mien kiek’n. Hie hef mien zeker vief minuut’n an stoan te kiek’n veur datte een bitje saggerijnig vreug. Hoe kump ’t noe Geurt dat oe productie zo hard achter uut hold?
Ik zei’je, nou beste man kiek is goed uut oe döppes, ie mott’n niet vergèten dat de afstand tuss’n de varfpot en’t ende van de streep steeds groter wordt.

Verleej’n wèke he’k een schilderklussie èdoan bie de enigste olde vriejster die ons derp rieke is. Dat mense woont in een aldermirakels mooi huusien met as gezelschap een dikke vette katte. En iedereen die’t heur’n wil vertelt ze dat ze dat kreng groot èbracht hef met de flesse, dus ik mosse dat ok anheur’n. Toen he’k heur maar uut de doek’n èdoan da’s niks biezunders mevrouw. Ik heb iedere margen een kater en die is ok groot èbrach met de flesse. En da’s nog woar ok. Uule mag best weet’n, ik lusse d’r zo af en toe nog wel een, of twee, of nog meer. Ik heb d’r al wel is zoveule achteroaver èslaag’n da’k d’r eigens zowat van veuroaver sloeg.

Afgeloop’n wiekend he’k een klussien èhad bie de wensputte in’t derp. Argens op de Veluwe hei’j een echoputte maar bie ons is dat een wensputt. Gait Oelenbarg de vaste beheerder van de putte was ziek en dus werd mien, as kleine zelfstandige, èvroag een wiekende de putte te bezett’n. Die putte is zo’n twintig meter diepe, maar doar ku’j makkeluk in komm’n. Noast de putte steet een klein huussien met een trappe noa onder de kelder in, dan gewoon een klein deurtje lus doen en ie stoat in de putte, zelfs ik konne dat. En dan maar wagg’n op de eerste wens. ‘t Was gelieke al raak.
Ik wil zes kinderen werd mien van boav’n toe èroep’n. Dat kan, kom van oavund gelieke maar langs. Ik wil later heel rijk worden, zo te heur’n was ’t een jong ventje die dat zei, dus ik zei, blief hoap’n jonge, want ik wagge al vieftig joar.
Ik wil in de politiek. Toen’k die stem heur’n wis ik gelieke wie dat was, Marijn heet die kèrl gleuf ik. Zit bie mien op de biljartclub. Doe maar he’k toen èzeg. Veur iets anders bi’j toch te stom.

Gisteren he’k een olde kaste in mekander mott’n schroev’n bie een old legerofficier, tenminste dat denk ik, dat van officier bedoel ik. Grote kerl met een nog grotere snorre.
Bent u altijd klusjesman geweest? Vrugge mien.
Nee meneer, kantoor bediende.
Zo zo, dan moest jij zeker altijd de postzegels op de brieven plakken. Kiek dan wo’k een bitje sloerig in de bott’n he.
Dus ik zegge tegen hum, nee meneer doar hep wuule een old legerofficier veur. ‘k Binne zelf ok nog effen in’t leger èwes, maar van bei’je kante was’t geen succes. Ik heuge mien nog da’k een keer mos antwoorden op de vroage van zo’n sergeant, trouwens dent had ok zo’n grote snorre. Wat voor voorzorgsmaatregelen neemt men met drinkwater soldaat? Ie mag toch verwachten dat zukke luu dat zelf wel weet, maar goed, eerst filteren sergeant. Goed.
Dan koak wuule ‘t. Ook goed, en dan?
Volgens mien vader is’t dan tied veur een neut, sergeant.
Van wèke bin’k met mien kleinzeune noa Teuge èwes, doar was parachute springen.
Wil ie later ok parachutespring’n, jonge. Nee opa ik wil melkboer word’n.
Zou’k niet doen jonge, word maar petrolieboer, olie is duurder.
Opa. Ja jonge. Zou ik ook dokter kunn’n worden?
Weurum vroag ie dat jonge?
Om dat opoe zeg dat ik veel op jou lijk.
Opa. Ja jonge. Waarom springen die mensen uit het vliegtuig? Nou jonge dat wist opa ook eerst niet, maar ze hep niet van zukke lange vliegtuugtrapp’n.
Opa. Gut jonge hol noe is eff’n oe snuute. Ja maar opa, waarom trouwen toch zoveel vrouwen in het wit. Dat sprèk vanzelf jonge, alle huushoudeluke apparaat’n bint wit.
Mien kleinzeune kwam uut schole en vertell’n mien dat de meester had èzeg dat de aarde drei’jen. Nou jonge oe opa hef vrogger wel is zoveul èdronk’n, dat niet alleen de aarde drei’jen, maar da’k zelfs veur oe opoe een bussien bloem’n mee bragge.
Zeg maar tegen de meester datte niet meer mot drinken. Schèèlt een bult bloem’n.