Met dank aan Ingrid Koens voor het insturen van de tekst
Laatst, aan de kassa van de supermarkt, viel mij iets op. De kassant schoof alles over de scanner, rekende af met de klant en wierp met een zichtbaar genoegen ja met een verheugde blik op het gezicht, het stokje, dat de boodschappen scheidt op de lopende band, in het richeltje. Met een klap vloog het in het gelid.
Een therapeutische uiting van… ja van wat?
Gisteren was ik weer bij een kassa. Achter mij stond een langzaam groeiende rij. Voor mij een klagende jonge vrouw. Dìt hadden ze niet en dàt was uitverkocht en het ging maar door. Toen ze eindelijk betaalde was dat met allemaal kleingeld. Er rolde een euro op de grond en de rij werd langer. Hij blééf vriendelijk. De klant droop af. De kassant smeet het stokje in de richel met zo’n kracht dat ze er aan de andere kant af vlogen! Strike!!!
