Herinneringen aan Sinterklaas met Tineke van der Veer

Wie als klein meisje rond sinterklaastijd in Harderwijk woonde, die had geluk. Want die kon de goedheiligman met eigen ogen de haven zien invaren, op die prachtige stoomboot!

Zo stond Tineke van der Veer ieder jaar op 5 december, tussen een héleboel mensen, vol verwachting uit te kijken op de kade. Koud dat het was! En wat moest je lang wachten… Maar ze had het er allemaal voor over, want wat was het mooi: eerst die stoomboot die langzaam binnen voer. En dan Sinterklaas zelf, hoog op z’n paard. Natuurlijk probeerde ze altijd zo dicht mogelijk bij hem in de buurt te komen. Dat viel nog niet mee. Maar ach, lukte het niet, dan waren er altijd nog die leuke Pieten met hun heerlijke strooigoed.
In optocht ging het naar het gemeentehuis, waar uit volle borst liedjes gezongen werden voor die goede Sint.
En dan gauw naar huis, want daar…

Maar dat komt zo, eerst nog even terug naar de spannende tijd vóór 5 december. Want die Sint, die was al eerder in de stad geweest. Ruim voor 5 december was het ‘strooiavond’. Dan trok Sint in een rijtuig door de stad, vergezeld door al zijn Pieten. O jongens, wat een feest was dat: overal heerlijke pepernoten en schuimpjes!

Kruidenierswinkel
Ook thuis viel er al wat te snoepen voor pakjesavond. Tinekes ouders hadden een kruidenierswinkel. Een paar weken voor Sinterklaas zette Tinekes moeder een lange tafel midden in de winkel. Daarop kwam een mooi, wit kleed en daarop…? De heerlijkste dingen: chocoladerepen, marsepein, chocoladesigaretjes, suikerbeestjes, chocoladeletters. Vooral die sigaretjes hadden een grote aantrekkingskracht op Tineke: hoe interessant is dat, om zo’n chocoladesigaret nonchalant ‘op te roken’?

Voor de buurtkinderen was de winkel in de aanloop naar Sinterklaas ook een fijne plek. Ze mochten hun schoentje komen zetten en kregen daar wat lekkers in. Ook Tineke en haar zusjes Marieke en Ellen zetten hun schoen, natuurlijk niet in de winkel, maar voor de schoorsteen thuis. Daarbij werd steevast ‘Sinterklaas kapoentje’ gezongen en ja hoor: de volgende dag lag er ‘wat in het schoentje’.

Pakjesavond
De sfeer zat er dus altijd al goed in als dan die vijfde december aanbrak. Wat daarbij ook meehielp was dat Tinekes moeder in de woonkamer twee flessen neerzette, waarvan ze met crêpepapier een Sint en Piet had gemaakt, zo gezellig!

En dan was het eindelijk pakjesavond, het grote moment waarop de zak vol cadeautjes werd bezorgd. Op de één of andere manier was Tinekes vader nooit thuis als de zak kwam. Gelukkig kwam hij altijd wel vrij snel daarna, zodat ze met z’n allen Sinterklaas konden vieren.

Tinekes moeder had gezorgd voor surprises en gedichten en een boel cadeautjes voor iedereen. Praktische cadeautjes, zoals handschoenen, sokken en mutsen, maar natuurlijk ook speelgoed, boeken en spelletjes.

Ach, het waren geen grote, bijzondere cadeaus. Maar dat was ook niet het mooie van Sinterklaas. Tinekes mooiste herinneringen gaan over de knusheid en gezelligheid die dit feest met zich meebracht. Toen ze een klein meisje was én toen ze volwassen werd en zelf kinderen kreeg: het samenzijn, de warmte en gezelligheid, dát was en is het echte Sinterklaasfeest!