Koninginnedag – herinneringen van Wil Ruven

Koninginnedag, dat was Paleis Soestdijk voor Wil Ruven. Als inwoonster van Amersfoort fietste ze ook op andere dagen van het jaar regelmatig langs dit prachtige gebouw.

Altijd leuk om dan naar de schildwachten te kijken in hun hokje bij de poort. Natuurlijk wierp ze dan ook even een blik op de ramen: liep er toevallig net iemand van het koninklijk gezin voorbij? Wil stopte niet speciaal om te kijken, maar er waren genoeg mensen die dat wel deden: er stonden altijd auto’s stil bij het hek, met nieuwsgierige kijkers erin.

Op Koninginnedag stapte Wil wél van haar fiets. Het was voor haar vaste prik om op die dag aan te sluiten bij het defilé. Dat ging natuurlijk niet zomaar. Eerst trokken de mensen langs die uitgenodigd waren door de koningin. Dat duurde al heel lang. Maar daarna was het nog niet afgelopen: dan mocht iedereen zonder uitnodiging nog voorbij trekken.

Van drie kanten kwamen de mensen aangelopen, herinnert Wil zich: vanuit Amersfoort, Soest en Baarn.

Zo’n hele groep mensen, die mocht natuurlijk niet zomaar doorlopen. Dus kreeg je aanwijzingen bij het hek: de schildwachten gaven aan of je mocht doorlopen of nog even moest wachten. Eenmaal door het hek was het afgelopen met wachten, want vanaf dat moment mocht je niet meer stilstaan. Je schuifelde door tot je voorbij het bordes was.

Wie stonden daar dan op dat bordes, in de jaren vijftig? Natuurlijk Juliaantje met haar man Bernhard. De vier dochters waren ook aanwezig, heel tuttig aangekleed als je het Wil vraagt. Het kon zijn dat er net eentje naar binnen was als je langs liep. Zo’n defilé duurde uren en ook leden van een koninklijk gezin moeten wel eens naar de wc…

Speciale kleding trok Wil niet aan voor dit defilé. Dat was er ook niet echt bij in haar jeugd: je was al blij dat je kleding had en als je een stuk moest fietsen ging je zeker niet in je nette kleren. Een klein speldje droeg ze soms wel op haar kleding.

Die Koninginnedag, die begon al behoorlijk vroeg voor Wil. Aan het einde van haar straat, de St. Andriesstraat in Amersfoort, stond de kazerne van de huzaren van Boreel (een regiment van de Nederlandse Landmacht). Deze deftige militairen trokken ’s morgens door de straat, terwijl de kapel het Wilhelmus speelde, nou dat wilde je wel zien, want dat deden ze niet elke dag.

De rest van de dag kon Wil doen wat ze wilde, er waren geen vaste afspraken. Dus ging ze ’s middags naar het defilé en ’s avonds natuurlijk naar het vuurwerk! Gezellig met leeftijdsgenoten genieten van het moois dat de stad Amersfoort afschoot voor de feestvierders. Een prachtig einde van een gezellige dag.