Ik weet eigenlijk nog niet wat liefde is
waarvan zoveel men spreekt
Eens is uw hart nog vervuld met duisternis
een man het licht ontsteekt
Het moet dan toch oprecht ene diepe vreugde zijn
te leven zo met twee
Als men te samen zingt, het teer en zoet refrein
der vrome liefde bee
Neen geen genot op aarde, men ooit smaken kan
in de koude kille eenzaamheid
Want alles tot elkander dringt, vrouw en man
en tot den echt hen leidt
[Refrein:]
Laat ons als een zwaluwpaar
bouwen ’t kleine nest
Waar wij warmpjes bij elkaar
voelen ons geprest
Laat ons vleug’len blij uitslaan
fladd’ren onbedacht
om dan weer te koest’ren gaan
in het nestje zacht
Maar wil dan soms, van tijd tot tijd, de zwaluwman
alleen uit vliegen gaan
dan zal het zwaluwvrouwtje hem, zodra zij kan
eenvoudig laten staan
En als hij dan eens weerkomt vol oprecht berouw
en om vergiff’nis vraagt
Die zal zij hem nooit schenken, want voor zijn ontrouw
verdiende straf hij draagt
Bah! Laat ons toch de toekomst niet te zwaar inzien
en in hope leven, blid gemeen
’t Is d’onbekende wil van het lot, misschien
die ons hierbij vereend
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.