Zij was nog steeds een hele mooie vrouw,

Ofschoon zij de vijftig al ruim was gepasseerd.

Zat ook nog vrijwel rimpelloos in het vel.

En werd door menig man bekeken en begeerd.

Haar sprookjeshuisje aan de rand van het grote bos.

Gezellig met haar moestuin, boomgaard en haar hondje.

Haar lange wandelingen door het bos en langs de hei.

Zelfs als het flink geregend had, maakte zij nog haar rondje.

Men hield van haar ook om haar vriendelijk karakter.

Haar hulpvaardigheid en de belangstelling die zij altijd had.

Zij had zich dadelijk aangepast aan de gewoontes van het dorp.

Want oorspronkelijk kwam zij toch eigenlijk uit de grote stad.

Zoals ik zei dongen toch vele mannen naar haar gunsten.

Maar zij bleef onafhankelijk en ging gewoon haar eigen gang.

Bleef ondanks dat toch heel gezien, gaf vaak ook goede raad.

Soms schalde ook door het grote bos, haar vrolijke gezang.

Wat was de ontsteltenis in het dorp toch groot.

Toen zij misbruikt, vermoord, gevonden werd in het bos.

Wie is in staat om dit te doen met zo’n lief iemand zo als zij.

Deze gruwelijke gebeurtenis maakte nu echt de tongen los.

De dader werd uiteindelijk na wat speurwerk toch gevonden.

Een huisvriend nota bene, een jongen bij haar uit de straat.

Dit is een onlangs waar gebeurd verhaal van deze tijd.

Als je gewoon je buurjongen vertrouwd, hij is er toe in staat. 

Pika

Wij hebben stemrecht, mogen stemmen, vroeger moest het.

Stemmen, op wie of wat, is er eigenlijk nog wel een echte keus?

Kies je op om het even welke sukkel ook met zijn grote beloften.

Ik zou wel eens iets anders willen, en ja dat meen ik heus.

Niet dat er nooit iets anders te beleven was of kwam.

Om hen werd vaak gelachen ze werden soms ook vermoord.

Die politiek in stad en land is echt een smerig eng bedrijf.

En al die missers, die leugens en gedraai het is toch ongehoord.

En die vreselijke onverdraagzaamheid van lui van standing.

Er zijn er niet zo veel meer die zich niet echt diep moeten schamen.

Een man een man een woord een woord, verbrandt dit spreekwoord maar.

Als ik het zo in het algemeen bekijk, zal een ieder dat moeten beamen.

En telkens weer een klokkenluider, of iets van bezwendel.

Of een minister die weer fout zat, en dat niet zo had bedoeld.

Is minister zijn een vak, of kun je er maar wat met de pet naar gooien.

Het heeft iets van verstoppertje spelen, zo heb ik het tenminste steeds gevoeld.

Zo ook in een gemeenteraad waar men toch iets van aanzien hoopt te vinden.

Maar al dat gekonkel en die kliekjesgeest verdient echt geen respect.

Nu heten zij nog Jan of Griet, straks op het pluche zien zij jou niet meer zitten.

Dan word je als het hen toevallig zo uitkomt ook met dezelfde gang genekt.

Bezin je eens op datgene waar wij eigenlijk voor mogen kiezen.

Vind je tussen de kwade nog een goede is hij meestal veel te klein.

Moet hij weer met die andere wolven in het bos, gezellig mee gaan huilen.

Dus van hetgeen zo nodig is; vernieuwing, daarvan zal nimmer sprake zijn.

Ik bedacht een plannetje waardoor de uitslag niet tevoren meer zou vaststaan.

Alleen om niet alleen meer te hoeven stemmen op wie nu eigenlijk nog wel.

Maar meer op diegene die eigenlijk hoog nodig moet gaan vertrekken .

Dan werd de strijd niet wie komt maar ook wie gaat, ik denk behoorlijk fel.

Het is gewoon net als met een failliet bedrijf, je kiest een andere leider.

Begint de zaak doodleuk opnieuw met veel tam tam en gouden bergen.

Maar feitelijk is het enige wat veranderd is, de zondebok, de leider.

De nieuwe doet dan ook verder niets, dat kun je ook niet van hem vergen !

Pika

Ik laat de tijd met al zijn rompslomp maar aan mij voorbij gaan.

Die dure nieuwigheden waar ik niets van snap die hoef ik echt niet zo.

Ik ga gewoon lekker mijn eigen gang met al mijn vertrouwde dingen.

En al die andere soesa en die luxe troep, geef ik je graag cadeau !

Je bent nu niets meer, hebt nu niets meer van jezelf.

Je bent doodgewoon een nummer op een formulier.

Vul dat maar in, al zal je vast en zeker de helft niet snappen

Je bent hier wel geboren, maar je hoort echt niet meer hier.

Ik houd mij stil, en ga ook niet graag meer laat de straat op.

Ik houd mij heus wel koest en ga gewoon mijn eigen gang.

Als ik iets donkers zie wat zo sluipende op mij af komt.

Ik wil het weten hoor, dan ben ik echt flink bang.

Je hoort het tegenwoordig haast wel elke dag, het wordt gewoon.

Alweer een oudje dat is beroofd, met mes gestoken, in elkaar geslagen.

En toch geloof ik, dat Allah zoiets zeker ook nooit heeft gepreekt.

Maar dat er zoveel extremen zijn, dat is toch moeilijk om te dragen.

Het zijn er immers maar een paar die voor de groep de boel verzieken.

Geloof mij maar, het merendeel is wel van goede wil en doet het goed.

Maar door de welvaart die hier is of was, probeert die groep zich te verrijken.

Nu zijn het bijna wilde dieren, hebben geen honger meer maar ruiken bloed.

Ik wil niet worden onderdrukt, ik wil vooruit, dus vraag gewoon asiel.

Als je zelf weet wat een oorlog is dan gun je een beter leven aan de mens.

Maar ik wil ook geen mes in mijn rug, of in elkaar worden geslagen.

Maar in de avond nog eventjes een blokje om, ja dat is wat ik wens.

Gewoon verdraagzaam zijn, zou Allah dat misschien ook willen ?

En nu niet gaan bijten naar de hand die je eens heeft gevoed.

Proberen om samen eens net als na de oorlog iets op te bouwen.

Alleen al het idee van samen doen, dat doet een mens echt goed. 

Pika

Wurreme, wormen, zielige, vredelievende kalme wroeters.

Iedereen heeft zowat de pik op hen, waarom, ik weet het niet.

Ze lopen, kruipen of wriemelen toch haast niemand in de weg.

Maar men lust ze rauw, dat is gewoon hun noodlot, pech.

Kippen krabben, schrapen om ze toch maar te verslinden.

De mollen, egels en nog meer gespuis doen ook hun best.

Meneer de sportvisser loopt zelfs te spitten en te graven.

De mens verdelgt ze zelfs met chemicaliën en de mest.

Die lieve vogeltjes van groot tot klein, zij lusten ze ook rauw.

Ik zie die merels als ervaren zenuwlijders met hun poten trillen.

En al die anderen hebben ook weer zo hun eigen trucjes.

Maar vreten van die klare hap, ja dat is wat ze willen.

Vind je het gek zeg ik dan maar, dat er toch iets in hen is geschapen.

Dat zij hen met hun eigen lot bestrijden, komt lekker hun tijd om te eten.

Want hoe je het ook went of keert, aan ieder leven komt toch eens een eind.

Zo menig sterveling wordt dus ten lange leste door de wormen opgevreten.

Dus eigenlijk weer eens een keertje wie het laatst lacht, lacht het best.

Mijn fantasie ziet ze nu aan die sportvisser zo met z’n allen lekker knagen.

Ik hoor ze zo iets mompelen van jij nam onze voorouders toch ook te grazen.

Niemand heeft om ons offer ooit gevraagd, dus waarom zouden wij dan vragen ? 

Pika

Hij had de laatste hoofdstukken van zijn levensboek het eerst gelezen.

Wetende nu wat er straks zou komen was hij dus volledig afgeknapt.

Hij durfde absoluut dit leven in zijn geheel niet meer te leven.

Zo kwam het dan ook dat hij helaas vroegtijdig ook is uitgestapt.

Als op het einde in ieders leven van die donkere dagen komen.

Is er haast geen tijd meer die dan nog alle wonden heelt.

Maar al die eerdere hoofdstukken, waren immers wel de moeite ?

Het is op en neer, het leven bruist, als je er maar mee speelt.

Ik stel: Je bent gewoon geboren om te sterven.

Ergo, is leven dan de tijd die daar dan tussen ligt.

Om daar iets mee te doen wat wel de moeite waard is.

Dat heeft altijd iets te maken met relatie en met plicht.

Want als je eenzaam bent, en nooit de liefde hebt ervaren.

Dan heeft het leven-lezen van het levensboek ook weinig zin.

Waarmee ik maar wil zeggen dat er meer is als goed eten.

Dat de liefde; leven inhoud geeft, dat is toch echt niet min !

Liefde krijg je niet alleen door er naarstig naar te zoeken, maar door geven

Het is een wisselwerking zonder af te wegen, maar wel in goede balans.

Hij of zij die het niet kan geven zal het dan ook wel nooit krijgen.

Geef dus iets van liefde aan elkaar en grijp gewoon je kans. 

Pika

Een dezer dagen hoorde ik een heel jong joch vol overtuiging beweren.

Ik word later als ik groot ben gewoon een echte snelle superman.

Waarop de vragensteller zei dan zal je eerst nog moeten leren vliegen.

Dat is helemaal geen punt voor mij omdat ik dat nu al een tijdje kan.

Ik heb zelfs al vrienden die ook superman willen worden.

En geef aan al die knapen die dat willen ook geregeld les.

Is er dan nog wat animo wilde de vragensteller weten.

Dat zou ik denken zei de knaap, ik heb er zelfs al zes.

Uiteraard was er geen hond die in hem wilden geloven.

De vragensteller zei: vlieg eens iets voor terwijl ik wacht.

Hoe kun je zoiets nu vragen zei de knaap, zeer overtuigend.

Vliegen dat gaat niet overdag, dat doe je in de nacht.

Ik had totaal geen moeite hem op zijn woord te gaan geloven.

Al ben ik dan geen superman, toch vlieg ik ook al jaren in de nacht.

Als ik mij happy voel durf ik te beweren toch zeker bijna wekelijks .

En dat ik nu een medestander vond, dat had ik nooit gedacht.

Ook ik heb altijd al mijn gezin en zeker mijn vrouw willen leren vliegen.

Maar hoe het komt ze leren het nooit, het heeft dus ook totaal geen zin.

Maar ook ik houd vol, ik demonstreer en blijf de boel verbazen.

Al vlieg ik al veel beter nu als vroeger, veel oefenen in het begin.  

Mijn oudste zoon is ook zo’n geboren springer, vlieger.

Want sprongen van zo’n vijftien meter zijn heel gewoon.

Ik zou die nachtelijke escapades niet graag willen missen.

Zeg gewoon gerust het mag; zo vader zo de zoon.

Dat kleine mannetje kwam zo spontaan en eerlijk over.

Zo zonder enige twijfel, volkomen overtuigd van zijn gelijk.

Zo enthousiast en eerlijk, verbaasd dat ze dat niet snapten.

In mijn visie zette hij eigenlijk de ongelovige meute wel te kijk.

Pika

Wat droefgeestig prak de olifant ”Ik weet haast niets meer te vertellen.”

Ik krijg tegenwoordig de verhalen mijn strot haast niet meer uit !

Ach ja, zei de giraffe, ik weet daar voorzeker ook van mee te praten.

Wij waren vroeger toch echt dé vertellers, nu zijn wij echter hom nog kuit.

Mijn lange nek, voor het verhaal geschapen boeide gewoon een ieder.

De klanken liet ik dan vibreren, zij waren toch al zo lang onderweg.

En die emotie en die trilling in mijn stem, liet soms de mensen huilen !

Voorbij, die goede dagen van weleer, ja het is zonde dat ik het zeg.

Met droge ogen is het immers bijna niet te pruimen.

Dat men tegenwoordig in de verhalen haast geen brood meer ziet.

Men is immers tegenwoordig alleen nog maar met computers bezig.

Ja, vriendelijke vriend, ons einde ligt zeker niet zo ver in het verschiet.

Ja, vroeger hingen hele hordes aan mijn lippen.

Wat was ik trots op mijn kunnen en mijn succes.

Ik heb tegenwoordig thuis ook niets meer te vertellen.

Voorbij die goeie ouwe tijd, het is een harde les !

Ik heb zo af en toe toch nog lekker wat te doen.

Sprak de olifant, trompetterend bijna opgetogen.

Ik blaas nog als de kinderen slapen gaan de verhalen uit.

Of je het nu geloofd of niet, er is geen letter aan gelogen.

Ach ja, jij hebt die slurf, lekker om mee uit te blazen !

Had ik nu maar zo’n slurf; ik heb alleen die lange nek.

Je moet niet zo zeuren, je kunt immers toch niet alles hebben ?

En een giraffe met een slurf, ben je wel goed, dat is gewoon te gek.

Zo kun je maar weer zien; dat het leven van verhalen dieren.

Tegenwoordig ook niet meer over de befaamde rozenpaden gaat

De een die past zich aan en is gewoon met zijn bestaan tevreden.

De ander leeft in kommer en in wrok, maar het is nu te laat.

Pika

Zij waren beide wat je noemt gekloft, zaten onberispelijk in het pak.

De stropdas keurig gestrikt en ook de schoenen goed gepoetst.

De nagels goed verzorgd en die ene had zelfs een gouden tand.

Sprekend met een Duits aandoend accent al werd er ook gesmoesd.

Een soort geheimtaal? Ach, ja ik moest even met mijn collega overleggen.

Wij hebben net een succesvolle zakenbeurs afgesloten en gaan nu zurück.

Wij handelen in stoffen en hebben echter nog vele monsters in de koffer.

En invoerrechten – uitvoerrechten, verkoop het hier dat is onze grote truc.

Op deze wijze snijdt het mes immers van beide kanten.

Wij hebben zo ook helemaal geen gedonder aan de grens.

En u kunt zo echt heel voordelig een mooi kostuum bekomen.

En zoiets gunnen wij het liefst aan de eenvoudige gewone mens.

Wij zijn een onderdeel van een heel groot stoffenexport bedrijf uit Zürich.

Wij hebben vele vaste klanten hier en de adressen hebben wij op zak.

Mijn collega zal nu even de koffers met de stoffen uit onze mercedes halen.

U krijgt van ons adressen van kleermakers die maken voor een krats een pak.

Waar vindt u in dit land nu zulke mooie stoffen, moet u nu toch zien !

Ja, het is allemaal exportgoed, gewoon de allerbeste, allerduurste stoffen.

Wij mogen om de kosten te drukken ze haast voor niets verkopen.

Wij hebben u gewoon maar lukraak uitgezocht en zeg nu zelf, das toch boffen ?

Een huis met vrolijk volk die dag want ik was jarig.

En alles werd gesproken met dat feilloze Duits accent.

Wij hadden ze al lang al door, maar zij zagen wel handel.

Zij smoezen, en wij hadden lol, snapt ieder die ons kent !

Toch zijn er in ons dorp nog de nodige lieden ingestonken.

Wat wil je met een voorkomen als een soort bankdirecteur.

Het is wel zielig als de stof te kort en de kleermaker niet is te vinden.

Of als de lap in tweeën is en van wel een iets andere kleur. 

Pika

Het is een recht, een mensenrecht het recht van goede rechtspraak.

De tegenhanger daarvan is, de kromspraak in een rechtzaak !

Als wij dus in een rechtstaat leven, dan spreken wij het recht niet krom !

Ligt het aan onze rechters of deze wetten, of is men nu in dit land zo dom.

Want alle rijke criminelen, komen in de kortste keren vrij.

Dankzij de kromme advocaten.

Geen recht voor hem of haar of mij !

Als nu onze rechters niet in staat zijn, om hun werk te doen, zoals het moet.

Laat ze dan gerust een vak gaan leren.

Dit doet de brave burgerij geen goed.

Al zegt men, het ligt aan de wetten, deze zijn zo oud, dus uit de tijd.

Wordt het hoog tijd eens te vernieuwen.

Want ik ben mijn vertrouwen kwijt.

Kom bij mij maar niet meer aan met rechtstaat.

Veroordeel maar eens een grote man.

Ik durf met iedereen te wedden, dat onze rechtstaat dat niet kan !

Minister fout, berispt, onaanvaardbaar ?

Hij krijgt de gouden handdruk mee.

De kleine man krijgt zijn ontslag.

Leve de rechtspraak, hoezee !

Zolang een hele grote zondaar, door een letter, cijfer, tikfout wordt gered,

Deugen bij ons geen van de rechters.

En deugd er ook geen enkele wet.

Dan deugen kromme advocaten.

Die lui verstaan gewoon hun vak.

Alleen hen kan ik nog respecteren

Geen wettelijk gezag, het blauwe pak.

Dat kan alleen wat indruk maken.

Steunt heel niet op mijn rechtsgevoel.

Als zij al actie ondernemen.

Schieten zij ver voorbij hun doel.

Ik blijf wel eerlijk, heel mijn leven.

Want ik ben eerlijk opgevoed.

Echter, verlang van mij geen achting.

Want ik ben nog mijn recht tegoed. 

Pika

Ach, lief meisje waarom huil jij zo.

Vanwaar nu toch dat groot verdriet ?

Mijnheer; ik had een hele mooie weg.

Maar waar ik ook kijk, ik zie hem niet !

Ik ben gewoon de weg kwijt en kan hem niet meer vinden.

Hij kan toch niet gestolen zijn, want waar laat je nu een weg.

Ja, nu begrijp ik het, dat is dan wel een levensgroot probleem.

En zonder weg kun je ook nergens heen, dat is toch even pech !

Vertel eerst maar eens hoe of zo ongeveer jou weg er uit zag.

Was hij van asfalt, klinkers, keien, kiezels of gewoon een pad.

Het was een lange, rechte klinker weg, met aan de beide zijden bomen.

Een breed trottoir, en villa‘s, een beek een molen, ik kan die weg wel dromen.

Wel daar komt iemand, aan wie wij het maar eens even moeten vragen.

U kuiert hier wat rond, is u niets opgevallen, een onbekende weg of zo ?

Ik zeg maar wat, het zou toch kunnen want zoiets valt toch immers op ?

Nu u het zegt, ik dacht al ik ben verdwaald, ja wacht eens even, Ho !

Een mooie laan een beek een molen en veel bomen, die heb ik net gezien

Ik dacht al bij mijzelf; hoe komt die hier terecht, en wie heeft hem verloren.

Als je nu terug loopt en de derde straat neemt aan je rechter hand, de hoek om,

Je loopt er recht op af, het kan niet mis, je kunt de wieken van de molen horen.

Die man ben ik toch eeuwig dankbaar, want zo vond ik mijn weg terug.

Ik kan nu weer naar huis, of als ik wil ook nog een lekker rondje om.

Maar waarom of iemand die weg toch zonder reden daar heeft neergelegd.

Blijf van andermans spullen af, wie pikt er nu een weg. Dat is toch stom ! 

Pika

Als vrede nu eens te koop zou zijn.

Zouden lieden met veel geld zonder aarzelen,

Ogenblikkelijk en heel eendrachtig, de totale partij opkopen.

En het zo snel mogelijk, zelfstandig, grondig vernietigen.

Conclusie: Het kapitaal is zeer wel in staat om:

Ogenblikkelijk, eendrachtig, snel, zelfstandig en grondig te vernietigen!

Want vrede verarmt, wapenleveranties brengen brood op de plank.

En daar profiteren immers al die anderen ook weer van.

Als vrede nu eens te huur zou zijn.

Zouden lieden zonder geld zonder aarzelen

Ogenblikkelijk en heel eendrachtig, elke cent opzij leggen.

Zoveel als maar mogelijk is, gaan overwerken.

Om maar zoveel, en zo lang mogelijk de vrede te kunnen huren!

Conclusie: arbeiders zijn zeer wel in staat om:

Ogenblikkelijk, eendrachtig, veel overwerken en sparen,

Om heel lang vrede te kunnen bewaren !

Maar vrede verarmt, geen wapenleveranties, geen werk.

Zou de mensheid dan niet meer zonder wapens kunnen?

Moet daaraan eerst verdient worden om je de luxe te kunnen permitteren?

Of zou het ook zo kunnen zijn dat vrede op zich al een luxe is ?

Wie is de uitvinder van datgene waar wij toch alle dagen,

Zo eendrachtig, snel, zelfstandig, en oh zo vol ijver mee bezig zijn?

Als je de vrede nu werkelijk zou kunnen vinden.

Dan loont het dus voor een ieder om daar;

Ogenblikkelijk, eendrachtig, snel, zelfstandig, grondig en spaarzaam,

Veel en heel erg lang naar te gaan zoeken.

Conclusie: de vraag is; wie vindt het, en wat doet hij er mee ! 

Pika

Ik loop gewoon over van bewondering voor de wetenschap.

De geleerden zijn nu toch werkelijk tot van alles echt in staat.

En voor de problemen die zij vandaag nog zijn tegengekomen.

Hebben zij nog deze maand het antwoordt bijna al paraat.

De maan, en inmiddels ook wat andere planeten.

Worden vandaag de dag te pas en onpas reeds bezocht.

En de lieden die toch op geld niet hoeven te kijken.

Hebben al lang en breed een planetaire reis gekocht.

Een stapje verder gaat het met de apparatuur en de medicijnen.

De regie daarvan is in de handen van uitgekiende specialisten.

Het is zo ongeveer een strijd als oorlog op leven en op dood.

En ieder dacht oprecht voor zich, dat zij het echt wel wisten.

Want vele lange jaren wist iedereen wat echt wel goed was voor de mens.

Een hele grote zweert bij hoog en laag; dat dit zo vreselijk ongezond is.

Maar morgen beweert een andere grootheid weer het tegendeel.

Weet ik het beter als de geleerden? Dan hebben zij het beide mis !

Ik weet het al, al heb ik toch wel even verder moeten denken.

Een gewone jongen doet niet zo moeikijk, die denkt meer algemeen.

En die geleerden zijn maar op een klein onderdeel gefocust.

En als iemand in hun straatje komt, klagen zij steen en been.

Onderling is het dan ook beter weten en gedurig klammen.

Bij ieder stapje verder, nemen zij hun standpunten terug.

Ik heb met hen wat medelijden, het is ook moeilijk bij te houden.

Want oh die verrekte wetenschap gaat toch zo vliegensvlug.

Ook ik heb nu zo ongeveer een gedegen standpunt ingenomen.

Het medicijn, en wat nog goed is om te eten, de nood is groot.

Ik ben nu overtuigd, het is allemaal als een dodelijk vergift.

Of je nu wel gaat eten of je doet het niet, je gaat van beide dood ! 

Pika

Hier heeft zijn wiegje gestaan, niet aan de

Voet van die toren natuurlijk, want ik ben

 Geen vondeling.

 Dus kan ik gerust stellen dat zij wel een     

 Beetje blij met mij waren.

 Het zou zelfs zo hebben kunnen zijn dat als

 Ik nu wel aan de voet van die toren gelegen

 Had zij mij beslist meegenomen zouden

 Hebben en dus voor kinderroof in de bak 

 Konden zijn belandt, helaas het zij zo.

Wel impliceert het, dat mijn werkelijke ouders toch wel de nodige problemen gehad zouden kunnen hebben.(Er stond geen bordje verboden kinderen te vondeling te leggen). Maar dat was zelfs in die tijd toch ten strengste verboden. De schout en zijn schepenen waren niet mals in die tijd en waren ook wel ingelaten met andere slagen als kwinkslagen, vandaar dat ik mij gelukkig prijs geen vondeling te zijn, of er zelfs maar de schijn van te hebben.

Dat is wel heel anders gesteld met de hiernaast afgebeelde snuiter, want als die bij die toren gelegen had zouden ze hem er maar beter even naast gewipt kunnen hebben.

Wat aan boef zeg, die ging nu echt over lijken en in die tijd richtte men een standbeeld op voor oorlogsmisdadigers.

Ja, dat waren barre tijden, dan zijn wij tegenwoordig toch veel braver en halen dat soort boeven uit het buitenland,

Om ze dan hier verder te berechten.

Jammer eigenlijk dat wij tegenwoordig zo braaf zijn en er zo’n gebrek aan echte boeven is, nee dan die goeie ouwe tijd, toen lagen ze nog voor het oprapen, zelfs in zo’n klein landje als het onze.

Er is nu nog maar een groot land dat wel oorlogsmisdaden mag plegen en niet berecht hoeft te worden bij ons of elders, het krijgt carte blance zogezegd.

Zij roeien voortaan alle boeven in de hele wereld uit en wij mogen meehelpen.

En de landen die niet mee willen helpen of met de rechtbank dreigen hebben een heel groot probleem want zij komen ook op de lijst van de vijanden te staan.

En dat betekent dat alle middelen geoorloofd zijn, nou maak dan je borstje maar nat hoor want dan is bovenstaande boef er nog een heilige bij, een doetje!

Want denk er om zij kunnen er wat van, dat gaat je stoutste fantasieën te boven.

Het leuke van de hele zaak is nog dat de baas van dat clubje toestemming heeft van God zelf en daar kijk je wel even van op Hè, en de meeste geloven het ook.

Er komt voor die vent vast nog wel eens een heilig verklaring ook want ik heb van de Paus, de Kardinalen, bisschoppen en de rest van de geestelijke wereld

Inclusief alle andere geloofsrichtingen behalve Moslims nog nooit iets gehoord wat ook maar op enige tegenspraak duidde!

Ach ja het is al een heel oud spreekwoord immers: Wie zwijgt stemt toe.

Ik heet dan geen Willem, laat staan de zwijger, maar ik zeg het even. 

Pika