Met een oppervlakte van 8,5 miljoen vierkante kilometer is Brazilië het grootste land van Latijns-Amerika. Het grenst aan alle landen van Zuid-Amerika, behalve Chili en Ecuador. Aan de oostkust wordt het begrensd door de Atlantische oceaan. Het land is rijk aan ongerepte natuurgebieden, fascinerende steden en heeft een rijke cultuur. Rio de Janeiro, waar het Christusbeeld staat, is gelegen aan de prachtige Baia de Guanabara (zie foto hiernaast) die bezaaid is met eilandjes.

Tot 1960 was Rio de hoofdstad van het land. De inwoners noemen hun stad dan ook Belacap, of: ‘Mooie Hoofdstad’. Dit om zich af te zetten tegen de sfeerloosheid in de nieuwe hoofdstad, Brasília. De naam Rio de Janeiro is eigenlijk een vreemde naam, het betekent: ‘Januaririvier’. Brazilië is in het jaar 1502 per toeval ontdekt door de Portugese zeevaarder Pedro Alvares Cabral, die met een grote vloot vanuit Lissabon naar India voer. Cabral vermeed de windstille zone langs de Afrikaanse kust en landde, door de Equatoriaalstroom, op de Braziliaanse kust.

De bevolking die hij daar aantrof bestond uit Indianen, die als nomaden rondtrokken door de oerwouden en savannen. Het enige dat Brazilië de Portugese kolonisten te bieden had was het ‘Brazilhout’: een rode houtsoort waarvan verfstof gemaakt kon worden voor de textielindustrie in Europa. Daaraan heeft Brazilië zijn naam te danken. Toen de Portugezen op 1 januari 1502 de Baía de Guanabara ontdekten, dachten ze dat het om de monding van een rivier ging. Vandaar de naam. Rio is ook bekend vanwege de vele sloppenwijken, genaamd favelas. De omgeving van Rio is bezaaid met heuvels en rotspunten in bijzondere vormen. De bekendste is Sugar Leaf, ‘het Suikerbrood’. Brazilië is tegenwoordig een republiek en heet officieel Republica Federativa do Brasil. Het is een federatie van 26 staten.

Pedro Alvares Cabral
1460 – 1526

De eerste schetsen voor het beeld werden al in de negentiende eeuw gemaakt door Carlos Oswald. In 1855 ontstond het idee voor de plaatsing van het Christusbeeld. De katholieke priester Pedro Maria Boss vroeg koningin Isabel om het project te financieren, wat zij uiteindelijk niet gedaan heeft. In 1822 toen Brazilië een republiek werd is het plan “definitief” afgeblazen; de staat en de kerk moesten namelijk gescheiden blijven.

Pas in 1921 werden de plannen weer uit de kast gehaald en tijdens de nationale monumentenweek (Semana do Monumento) werd geld ingezameld om het beeld te laten vervaardigen. Het beeld zou zodoende nog op tijd geplaatst kunnen worden om het honderdjarig bestaan van een onafhankelijk Brazilië, in 1922, te gedenken. De bouw van het Christusbeeld begon echter pas in 1926 en kwam vijf jaar later gereed.

De constructie voor het Christusbeeld

Het voetstuk van het Christusbeeld is acht meter hoog en werd ontworpen door Heitor Levy, en de Frans-Poolse beeldhouwer Paul Landowski voerde het werk uit. Ingenieur Silva da Costa ontwierp een raamwerk van gewapend beton als ondersteuning voor de onderdelen van beeld, dat eveneens uit gewapend beton werd vervaardigd. Vier zuilen in het kleed dat Christus draagt, zorgen voor de gewenste stevigheid.

De zuilen zijn verbonden met kruisschoren, die ook de kracht van de wind moeten doorstaan. Een constructie van kraagstukken en dwarsbalken zorgt ervoor dat het beeld zijn hoofd niet verliest en de armen zijn versterkt met een betonnen rasterwerk. Gezien de grote hoogte van het Christusbeeld, zijn in het hoofd en de armen bliksemafleiders aangebracht.

Beeldhouwer Paul Landowski

1875-1961

Christo Redentor

De Corcovado berg

hoogte 700 meter

Het indrukwekkende Christusbeeld, Cristo Redentor betekent in het Portugees, Christus, de Verlosser, en staat boven op de zevenhonderd meter hoge berg Corcovado in Rio de Janeiro. Het monumentale beeld van Christus de Verlosser, die zijn armen spreidt, symboliseert voor christenen de belofte van verlossing maar ook de warmhartigheid van de Braziliaanse bevolking. Het monument weegt in totaal 1145 ton, heeft in totaal een hoogte van 38 meter en de spanwijdte tussen de beide armen bedraagt 28 meter. Het beeld is gemaakt in Frankrijk in 1931 en in blokken van 16 ton is verscheept naar Brazilië.

Onderdelen van het beeld werden per trein naar de bergtop vervoerd, waar het werd opgebouwd Corcovado berg, waar het met veel ceremonieel ingewijd werd door president Getulio Vargas. Eén van de hoogtepunten moest worden het inschakelen van het verlichtingssysteem door Guglielmo Marconi vanaf zijn jacht, maar door het slechte weer moest de verlichting handmatig aangezet worden door arbeiders bij Corcovado. In 1990 is het beeld grondig gerestaureerd en schoongemaakt.

Guglielmo Marconi

1874-1937

Een tandradbaan, de Corcovado Rack Railway, klimt via de Floresta da Tijuca tot vlak onder het standbeeld. De tocht duurt 20 minuten. Ook met de auto kan men de berg bestijgen. Nadien dienen nog 222 treden te worden beklommen, die beginnen aan het eindstation van de tandradbaan.
In 2002 werd het beeld gerenoveerd en werden er drie panoramische liften en vier roltrappen aangelegd.

De Baai van Guanabara is een oceaanbaai in de regio Zuidoost Brazilië in de deelstaat Rio de Janeiro. Op de westelijke oever ligt de stad Rio de Janeiro, op de oostelijke oever de steden Niterói en São Gonçalo. De baai van Guanabara is na Allerheiligenbaai de grootste baai in Brazilië met een wateroppervlakte van 412 km² en een kustlengte van 143 kilometer. Op zijn langste punt is de baai 31 kilometer lang en op zijn breedste punt is de baai 28 kilometer breed.

De 1,5 kilometer brede mond heeft op de oostelijke tip de Morro do Pico en op de westelijke tip de Suikerbroodberg. Tussen de steden Rio en Niterói ligt over de baai van Guanabara de Rio-Niteróibrug. De Rio-Niteróibrug is de brug die de steden Rio de Janeiro en Niterói verbindt. De brug is 13.290 meter lang en loopt dwars door de Baía da Guanabara.

De Morro do Pico op het eiland Fernando de Noronha

Vanaf de berg Sugar Loaf (de berg heeft de vorm van een suikerbrood) dat op een hoogte van 360 meter ligt heeft men een onvergetelijk uitzicht over de stad en de Guanabara baai. Naar de top van deze berg loopt een kabelbaan.

Sugar-Loaf Rio de Janeiro

Iguaçu waterval

Iguaçu. Watervallen. In de Zuidelijke staat Parana vind je de beroemde Iguaçuwatervallen (de Cataratas do Iguaçu). Deze watervallen bevinden zich op de grens van Argentinië en Brazilië. De waterval kun je in beide landen bezichtigen. De indrukwekkende Iguaçu waterval bestaat uit 275 watervallen van ca. 80 meter hoog, die zich over 2,7 kilometer uitstrekken. Het bekendste deel van de watervallen is de “Garganta do Diabo”. (keel van de duivel).

Een grote halfronde waterval van 150 meter breed waarin het water 70 meter in de diepte stort. Het bulderend geraas van het water, de betoverende regenbogen en de weelderige vegetatie zorgen voor een grandioos natuurspektakel. Na een wandeling over speciale loopbruggen bereikt men het punt vanwaar men een fantastisch uitzicht heeft op de spectaculaire Garganta de Diabo.

Iguaçu waterval

Garganta de Diabo

Garganta de Diabo met de loopbrug

De Amazonerivier bij Manaus

Manaus is een grote stad die in het noorden van Brazilië ligt en is de hoofdstad van de staat Amazonas. Manaus ligt vlakbij de samenvloeiing van de Rio Negro en de Rio Solimões, dit wordt ook wel de Encontro das Águas genoemd, die hierna samengaan als de Amazone. Dit is een bijzonder natuurfenomeen omdat de Rio Negro, zoals zijn naam al doet vermoeden, pikzwart is en de Rio Solimões redelijk helder is en omdat zowel de temperatuur en de snelheid van stroming van deze twee rivieren verschillend is mengen ze niet en blijven bijna 6 kilometer naast elkaar stromen. Hierdoor zie je een rivier met een lichte en een donkere zijde en met een lijn in het midden.

Amazone Kaaiman

De samenvloeiing van de Rio Negro en de Rio Solimões