Televisie

Morgen gebeurt het

Er werden 18 afleveringen gemaakt. De acteurs waren: Ton Lensink (professor Plano), Dries Krijn (Vogelman 3), Manfred Schulte (Peter Zandvliet), Piet Kamerman (ruimteman/Geneman/Asteros), Jan Wegter (terreinwacht Goedhart), Ferd Sterneberg (professor Mannaert), Frits Butzelaar (Apeiron), Bob Verstraete (Frits van der Ende), Jaap Maarleveld (Robot Ostragon), John Soer (Hyperion/Alkeitos) en Walter van der Kamp (eskaderleider Alfa)

Afl. 1: Een vreemd voorwerp in de ruimte 16-10-1957
In deze eerste aflevering probeert professor Plano vanaf het observatiestation contact te krijgen met Vogelman 3 in satelliet De Karin, maar er is een storing. Dan ontdekt hij Peter Zandvliet die stiekem het observatiestation is binnengedrongen en nieuwsgierig is naar de satelliet. Als hij uiteindelijk contact krijgt vliegt er een vreemd voorwerp vanuit de ruimte langs Vogelman 3 richting aarde.

Afl. 2: De indringer 13-11-1957
Professor Plano en Vogelman 3 proberen er achter te komen wat het vreemde voorwerp is dat richting aarde vliegt. Het blijken drie halve bollen te zijn die met zeer grote snelheid de aarde naderen en weer terugkeren naar satelliet De Karin. Dan wordt Vogelman 3 bezocht door een ruimteman en in een trans gebracht. De ruimteman brengt vervolgens vermomd als mens een bezoek aan professor Plano en Peter Zandvliet.

Afl. 3: Nachtelijk bezoek 11-12-1957
Geneman is op bezoek bij professor Plano en Peter. Hij geeft zich uit voor een vogelkenner terwijl hij in werkelijkheid de ruimteman is die eerder in satelliet De Karin was binnengedrongen. Alleen Peter gelooft hem niet. Ondertussen denkt Vogelman 3 dat zijn ontmoeting met de ruimteman een droom is geweest. Professor Plano ontdekt een trillende ring die de satelliet omgeeft.

Afl. 4: Vriendschap 22-01-1958
Geneman, die in werkelijkheid Asteros heet, afkomstig is van de planeet Hyperion. Hij is onderweg naar satelliet De Karin. Daar vertelt hij Vogelman 3 dat hij vriendschap wil sluiten en iedereen wil uitnodigen voor een bezoek aan Hyperion.

Afl. 5: Hallo Karin… 19-02-1958
Professor Plano nodigt zijn collega professor Mannaert uit om samen met hem Asteros te ontvangen. Asteros zijn reis naar de aarde wordt tijdelijk belet door Hyperions maar door middel van telepathie lukt het Asteros toch zijn reis naar de aarde voort te zetten. Als Mannaert gearriveerd is en het verhaal over Asteros te horen krijgt, gelooft hij Plano niet en denkt hij dat Plano overwerkt is. De Hyperions zijn het niet eens met Asteros en ontvoeren Vogelman 3.

Afl. 6: Het vertrek 19-03-1958
Asteros is gearriveerd bij professor Plano die hem ondervraagt over Hyperion en zijn bevolking. Asteros nodigt hem uit een bezoek te brengen aan Hyperion waar hij ook de ontvoerde Vogelman 3 zal ontmoeten. Omdat professor Plano via een brief heeft vernomen dat hij is ontheven van zijn functie besluit hij mee te gaan met Asteros. Goedhart blijft achter op het observatiestation. Peter weet ook ongezien aan boord te komen van de vliegende schotel van Asteros.

Afl. 7: Los van de aarde 16-04-1958
Professor Plano en Asteros zijn onderweg naar Hyperion. Tijdens de reis ontdekken ze dat Peter ook aan boord is. Dan krijgt Asteros contact met de Hyperions die informatie hebben gekregen van Vogelman 3 over professor Plano. Door een misverstand zijn ze van mening dat Plano een geheim heeft dat afhandig gemaakt moet worden. De Hyperions willen dan ook niet dat Asteros hem uitnodigt op Hyperion.

Afl. 9: Wachten 31-05-1958
Professor Plano en Peter wachten in de luchtsluis van hun ruimteschip op een bericht van Asteros die alleen naar Hyperion is gegaan. Dan arriveert de Hyperion Apeiron. Hij komt met het aanbod Plano en Peter terug te brengen naar de aarde om te voorkomen dat ze gevangenen worden van de Hyperions. Vogelman 3 moet op Hyperion achterblijven. Vanaf een ander ruimteschip maakt Vogelman 3 contact met Plano en overtuigt hem ervan dat hij naar de aarde moet teruggaan.

Afl. 10: Binnenkort 28-06-1958
Journalist Frits van der Ende dringt binnen bij Goedhart. Van der Ende probeert achter het geheim van de Hyperions te komen. Als Plano, Peter en Apeiron zijn gearriveerd vraagt Frits van der Ende of Plano een reisverslag wil maken. Dan overhandigt Van der Ende aan Plano een publicatie van een interview met Mannaert, waarin hij Plano’s ruimtereis naar voren brengt. Ook heeft Mannaert de regering ingelicht. In een telefonisch gesprek met Den Haag wordt duidelijk dat de regering achter Plano staat.

Afl. 11: Hyperion 03-09-1958
Professor Plano krijgt bericht van Hyperion dat hij wordt verwacht. Samen met Peter en Apeiron brengt hij een bezoek aan Hyperion. Apeiron legt uit dat ze eerst zullen worden verhoord door het presidium voordat ze zullen worden toegelaten tot de centra, zoals centrum Alfa. Dan wordt Apeiron plotseling weggestraald en krijgen ze bezoek van Vogelman 3.

Afl. 12: Het verhoor 01-10-1958
Vogelman 3 wordt door de Hyperions achtergehouden in het ruimteschip en worden Plano en Peter op een planeet gezet. Plano vermoedt dat de Hyperions hen eerst willen observeren. Dan arriveert robot Ostragon in opdracht van het presidium. Hij meldt dat het presidium onderzoekt of Plano macht heeft over andere wezens. Ostragon vertrekt weer als de Hyperions erachter komen dat dit niet zo is. Dan doet Peter uit ongeduld een oproep aan Hyperion 52 of ze nu eindelijk Hyperion en de centra mogen zien. Het verzoek wordt ingewilligd en Apeiron komt hen halen.

Afl. 13: Het plan 29-10-1958
Plano, Apeiron en Peter zijn op Hyperion gearriveerd. Dan vernemen ze van een robot dat er allemaal eskaders de lucht in worden gestuurd door de Hyperions. Ze komen erachter dat de eskaders op weg zijn naar de aarde en verzinnen een list om de robot uit te horen. Die vertelt hen dat de eskaders op weg zijn naar de aarde om daar een nieuw interplanetair station van de aarde te gaan maken. Ze zetten de robot aan de opperste Hyperion bij hen te ontbieden om zo te voorkomen dat de aarde wordt bezet.

Afl. 14: De laatste kans 26-11-1958
Professor Plano neemt contact op met Goedhart. Dmv een bericht waarschuwt hij Goedhart dat eskaders van Hyperion onderweg zijn naar de aarde en de aardebewoners willen evacueren naar andere planeten. Verder proberen Apeiron en Plano contact te krijgen met de opperste Hyperion en dmv de robot te voorkomen dat de ruimteschepen binnen de dampkring komen van de aarde.

Afl. 15: Tussen twee vuren 04-02-1959
Professor Plano en Apeiron zijn nog steeds drukdoende te voorkomen dat de eskaders van Hyperion binnen de dampkring komen van de aarde. Plano draagt Goedhart op het informatiecentrum te sluiten en geen informatie door te spelen naar de pers of de regering. Professor Mannaert is het hier echter niet mee eens en zendt een bericht uit een waarnemer, de Logos de lucht in te sturen die informatie kan inwinnen. Plano, ingelicht door Goedhart, probeert Mannaert van deze actie af brengen. Als Apeiron contact krijgt met de opperste Hyperion probeert hij de bezetting van de aarde te voorkomen. Ondertussen gaat de Logos de lucht in.

Afl. 16: Hyperion 1 grijpt in 04-03-1959
Alkeitos arriveert op Hyperion. Tijdens het verhoor probeert Plano Alkeitos zo ver te krijgen dat hij van zijn oorspronkelijke plan, de overname van de aarde, afziet. Via eskaderleider Alfa krijgt Alkeitos te horen dat er een waarnemingssateliet vanaf de aarde de ruimte in is gestuurd. Plano meldt aan Goedhart dat hij alles in de openbaarheid mag brengen, maar dat niemand iets mag ondernemen. Verder zet Plano Alkeitos aan op zoek te gaan naar Vogelman 3.

Afl. 17: De aftocht 01-04-1959
Plano krijgt contact met Vogelman 3 die niet precies weet waar hij zich bevindt. Hij zit op een onbekende planeet die als landingsbaan kan dienen voor de Hyperions. Plano en Alkeitos gaan op zoek naar de planeet. Goedhart stuurt het bericht rond dat er geen waarnemingssatelieten meer mogen worden gelanceerd. Een aantal eskaders verbreekt het contact met Hyperion en verandert van richting. Er ontstaat een strijd tussen de verschillende eskaders. Door ingrijpen van Plano blazen ze de aftocht.

Aflevering 18: ????

Kijkt u eens op deze pagina om een aflevering te bekijken.

Terug naar nostalgie

Coco en de vliegende knorrepot

druk op het plaatje om te vergroten

Er zijn van die televisieseries waar je de naam altijd van onthoudt omdat die zo merkwaardig is. Eén daarvan is de serie Coco en de vliegende knorrepot van de NCRV. De eerste aflevering was op 7 september 1959. In totaal werden er 40 afleveringen gemaakt. De laatste aflevering was in 1963. Coco heette overigens voluit Cobus Cornelis (Coco, dus) Palet en de vliegende knorrepot was het varkentje Knor dat inderdaad kon vliegen. In werkelijkheid vloog het natuurlijk aan draadjes, maar voor de kinderen was de verklaring dat de knorrepot van de tovenaar Frido was geweest die het varkentje aan Papa Palet (Papapa) had gegeven in ruil voor een mooi schilderij dat hij had gemaakt. Tijdens het vliegen draaide zijn staartje, waaraan een vlaggetje zat, rond als een propeller.

De poppen waren gemaakt door Feike Boschma en Ans Wierda. Alle stemmetjes werden gedaan door Piet Ekel (die ook Malle Pietje speelde in de serie Swiebertje). De verhalen werden geschreven door Jaap Molenaar. Van de serie verscheen ook een strip in de NCRV Gids.

Eerst werden de poppen bespeeld door Feike Boschma en Ans Wierda. Maar omdat de serie zo lang liep werd Ans Wierda in 1961 vervangen door Peter Struycken en in 1962 deed Henk de Groot mee.

Het herkenningmelodietje luidde als volg:

Ken je het kleine jongetje dat woont in de TV ?
Het is nog maar een ukkepuk, maar praatjes heeft hij voor twee
Hij heeft een vriendje met een vlaggetje in zijn staart
Het staartje kan draaien, het vlaggetje zwaaien
Ze gaan naar alle landen, met een vliegensvlugge vaart
Veilig en vlot, ’t zijn Coco en Knorrepot

Kijkt u eens op deze pagina om een aflevering te bekijken.

Terug naar nostalgie

Dappere Dodo

(Klik op de figuur om te vergroten)

In het begin waren er niet veel programma’s op de televisie speciaal voor kinderen. Alles was live en men had al moeite genoeg om een programma voor volwassenen te maken.. Er was wel wat voor de kinderen op donderdag van vijf uur tot half zes. In 1955 werd dat op  veler verzoek woensdagmiddag, omdat de kinderen dan vrij waren van school. Vanaf 1956 was er ook een uitzending voor de kinderen op zaterdag.

Niet veel mensen hadden toen nog televisie. Daarom mochten kinderen uit de buurt wel bij iemand, die wel televisie had, thuis kijken. Meestal ging je net voor vijf uur voor de deur staan wachten tot je naar binnen mocht. Dan moesten de schoentjes uit en ging je op je sokjes naar binnen. Vaak waren er zoveel kinderen dat er niet genoeg stoelen waren en dan zat je gewoon in een kringetje op de grond. De televisie werd ruim vantevoren aangezet want die moest een tijd opwarmen voor dat er eerst geluid en daarna beeld was. De gordijnen gingen dicht omdat het beeld nog zwart/wit en niet erg scherp was.

(klik op de figuur om te vergroten)

Vol verwachting zat je naar het scherm te turen. En dan was ze daar, de Rotterdamse omroepster Hannie Lips, door al de kinderen Tante Hannie genoemd, die het programma aankondigde. Ze werkte voor de KRO en als ze afscheid nam zwaaide ze en alle kinderen zwaaiden terug.

Ieder omroep had eigenkinderprogramma’s en moest een keer in de maand een half uur televisie vullen. Dezelfde programma’s zag je dus maar een keer in de maand.

Een van de programma’s die vrijwel iedereen het langst is bijgebleven is Dapper Dodo. Je hoort zelfs nu nog wel eens iemand zeggen: “Dat is een Dappere Dodo”, omdat Dodo in de serie zo dapper was.

Het begon als volgt:

Jongens, meisjes, kijk nu goed
Wat die dapp’re Dodo doet
’t Is een jongen met veel pit
Waar geen greintje kwaad in zit
Hij is jullie dikke vrind
Die je heus wel aardig vindt
Daad’lijk staat hij voor je neus
Kijk, daar is ie, echt waar, heus

De eerste uitzending was op 3 februari 1955. Dappere Dodo was een poppenserie. Het poppentheater van Bert Brugman bracht deze serie, uiteraard live, en het duurde tien minuten. Het verhaal werd verzonnen door de familie Brugman en zij deden ook de stemmetjes.

De eerste uitzending was nog geen reisavontuur, maar een verjaardagsfeestje. Doda was jarig. Misschien kunt u zich de namen van de poppen nog herinneren: Dappere Dodo, Kees (z’n vriendje), Opa Buiswater (Opa was op zijn manier wijs, was oud zeeman en had altijd goede raad), Oom Harrie, juffrouw Vulpen (die van dichten hield en de zin van een ander altijd aanvulde met een rijmende zin) en De Kapitein met zijn schip “De Schele Zeemeermin”. Met “De Schele Zeemeermin” reisde het gezelschap de wereld over en beleefde allerlei avonturen.

Na de eerste aflevering van Dodo’s verjaardagsfeest begon Dodo’s eerste avontuur dat zich in “Amerika” afspeelde en na Dodo’s volgende verjaardag (gevierd op 1 februari 1956) gingen ze naar Zwitserland. Op 24 november 1956 trouwen juffrouw Vulpen en De Kapitein. Opa Buiswater werd 80 jaar op 7 juni 1958 en daarna beleefde Dodo zijn avontuur op de Zuidpool. Ze gingen verder naar Bagdad en daarna stopte de serie op 21 november 1959.

Dodo scheen alweer in Amerika te zijn geweest toen de serie op 5 september 1962 weer terugkeerde op de televisie. Tot 20 mei 1964 beleefde Dappere Dodo nog zijn avonturen en toen was het afgelopen.

De avonturen waren voor de kleintjes erg meeslepend. Toen Opa Buiswater eens bijna overboord dreigde te vallen zaten in menig huiskamer kleintjes te huilen van angst. Het kwam natuurlijk toch weer goed.

Dappere Dodo had veel succes. Ook de volwassenen keken mee. Hoe succesvol de serie was bleek uit het volgende. In oktober 1955 beloofde Tante Hannie een speciaal fietsvlaggetje aan iedereen die de KRO een brief stuurde. Daarvan had ze wellicht verwacht dat er enkele brieven binnen zouden komen. Het werden er echter zo’n 15.000.

En dan was het weer afgelopen:

Jongens, meisjes, wat een pech
Dapp’re Dodo gaat nu weg
Maar hij komt een volgend keer
met zijn avonturen weer
En hij trekt dan blij van zin
weer de wijde wereld in
Kind’ren let dan allen op
Anders heb je heus een strop

Na afloop van het kinderprogramma gingen de gordijnen weer open, trokken de kinderen hun schoentjes weer aan en gingen weer buiten spelen.

Kijkt u eens op deze pagina om een aflevering te bekijken.

Terug naar nostalgie

Stiefbeen En Zoon

De televisieserie Stiefbeen en zoon was gebaseerd op de Engelse comedy serie “Steptoe And Son”. Deze serie werd in Engeland geschreven door Ray Galton en Alan Simpson. De serie werd in 1962 uitgezonden door de BBC. Het bleek in Engeland een zeer succesvolle serie. De serie werd ook aan meerdere landen verkocht: in het Zweeds heette het Albert Och Herbert, in het Amerikaans Stanford And Son (met een zwarte cast) en in het Portugees Camilo & Filho.

Voor de NCRV werd de serie vertaald door Jaap van der Merwe.

De serie ging over de belevenissen van vader Toon Stiefbeen, gespeeld door Rien van Nunen, en zoon Dirk, gespeeld door Piet Römer. Het waren handelaren in lompen en metalen, die met hun paard Frida de straten rond het Waterlooplein afstroopten op zoek naar “waardevolle rommel”.

Vader Stiefbeen, die weduwnaar is, zit al zijn hele leven in deze handel. Hij ziet zoon Dirk, die nog bij hem in huis woont, als zijn natuurlijke opvolger. Maar Dirk, die zichzelf eigelijk te goed vindt voor deze handel, grijpt elke gelegenheid aan om ander werk te krijgen en ook om het huis uit te gaan. Daardoor ontstaat er een soort haat-liefde verhouding tussen vader en zoon. Want vader wil hem absoluut in huis houden en ook in de handel. Toch kunnen ze eigenlijk niet zonder elkaar. Dirk lijkt slimmer, of vindt zichzelf slimmer met zijn boekenwijsheid, maar vader Toon is veel sluwer.

Toon is een wat luie oudere man van in de 60 en Dirk is een kerel met een ietwat opvliegend karakter van begin de 30 jaar. Om het huis en de handel te verlaten verzint Dirk van alles. Zo ziet bijvoorbeeld Dirk wel toekomst in het nieuwe medium televisie. Daarom begint hij aan een schriftelijke cursus televisiemonteur. Als hij dat dan zou zijn geworden kon hij gaan samenwonen met een nieuw vriendinnetje. Vol enthousiasme begint hij aan een televisie te sleutelen, maar hij krijgt het niet voor elkaar om het probleem op te lossen, totdat vader Toon hem de juiste aanwijzing geeft. Teleurgesteld dat zijn vader meer aanleg heeft dan hij, geeft Dirk de cursus op.

De ene keer beweert Dirk dat hij een mooie betrekking aangeboden heeft gekregen en dan spoedig het huis zal verlaten, de andere keer heeft hij weer eens een meisje ontmoet en zegt dat hij met haar gaat trouwen. Maar iedere keer lukt het Toon om op een of andere manier roet in het eten te gooien of om medelijden te wekken bij zijn zoon, zodat die van zijn plannen afziet. Hij gebruikt daarvoor alle middelen, onder andere door veel te klagen over zijn been dat hij tijdens een heroïsche veldslag in de Tweede Wereldoorlog zou hebben verwond en waar hij nu nog steeds last van heeft (als het hem zo uitkomt).

Van 11 oktober 1963 tot 1 januari 1965 werden er dertien afleveringen uitgezonden in zwart wit. In 1971 werden er nog een zes nieuwe afleveringen in kleur opgenomen. Door problemen met de gezondheid van Rien van Nunen werden er geen nieuwe opnames meer gemaakt. Rien van Nunen overleed in 1975. Er volgde nog een herhaling van de serie in 1985.

De serie Stiefbeen en Zoon was direct een enorm succes. Toen de serie van start ging was er nog maar één televisiekanaal. En er werd massaal gekeken. Pas in het jaar daarop waren er in Nederland twee televisiekanalen. Als de serie werd uitgezonden werden vergaderingen verzet of onderbroken. In 1965 stond de serie op de negende plaats van de best bekeken televisieprogramma’s van dat jaar, met een kijkdichtheid van maar liefst 84%. De serie moest het toen opnemen tegen geheide krakers als de one-man show van Toon Hermans en het Eurovisie Songfestival.

De kijkers namen de Stiefbeen En Zoon zeer serieus. Beide spelers werden op straat aangesproken op hun gedrag. Tegen Piet Römer werd vaak gezegd dat hij zich beter tegenover zijn vader moest gedragen.

Een van de uitzendingen had de titel “wetenschappelijke aanpak”. Zoon Dirk vond dat hij de zaken eens groots moest aanpakken en kocht daarom meer dan 3.000 kunstgebitten bij een tandtechnicus, in de hoop deze met winst te kunnen verkopen. Natuurlijk bleef hij met de handel zitten. Bij de NCRV kwamen als reactie op de uitzending brieven binnen zoals: “Ik zou graag een gebit van u willen kopen. Bovengebit met vier tanden en ondergebit moet iets groter zijn” en “Als u werkelijk met die gebitten in de maag zit, kunt u mij er dan één leveren voor twee gulden vijftig?” Zo erg haalden de kijkers fictie en realiteit door elkaar.

Rien van Nunen was een toneelspeler die pas bij het grote publiek bekend werd toen hij de rol van burgemeester ging spelen bij Swiebertje (1962 – 1969). Piet Römer was ook al twaalf jaar acteur toen hij door Stiefbeen en Zoon landelijke bekendheid kreeg.  Later speelde hij, naast toneel en film, onder andere mee in bekende series uit de jaren ’70, zoals “Citroentje Met Suiker” en “Het Schaep Met De Vijf Poten”. En niet te vergeten, op wat oudere leeftijd, in de zeer succesvolle serie “Baantjer”.

De allereerste TeleVizierring ooit ging in 1964 naar Stiefbeen en Zoon. Piet Römer ontving deze prijs in 1970 eveneens voor de serie “’t Schaep Met De Vijf Pooten” en in 1997 voor zijn hoofdrol in Baantjer. Hij is daarmee uniek in de televisiegeschiedenis, want niemand heeft tot nog toe drie TeleVizierringen gekregen.

Over Rien van Nunen doet het volgende verhaal de ronde. Hij ging graag uit eten. Als hij in een restaurant klaar was met eten stond hij rustig op, liep naar de ober toe en zei dan: “Zeg maar tegen de kok dat Stiefbeen heerlijk heeft gegeten.” Om vervolgens, zo wil de overlevering, zonder te betalen weg te wandelen.

Van de serie zijn DVD’s verschenen.

Geraadpleegde bronnen o.a.

Bubblegum

CD Artline

DVD-Home

NCRV

Theater boekwinkel

Terug naar nostalgie

Car 54, where are you ?

(Klik op de figuren om ze te vergroten)

Car 54, where are you werd in de Verenigde staten van september 1961 tot september 1963 uitgezonden door NBC televisie. Er werden 60 afleveringen gemaakt van een half uur. Van 4 oktober 1964 tot 3 juni 1967 werden er in Nederland 40 afleveringen uitgezonden door de VPRO televisie onder de titel: “Patrouillewagen 54, antwoordt !”.

De serie was een antwoord op alle politieseries, die in de tijd dat de serie in Amerika gemaakt werd, op de buis waren.

De serie draaide om de agenten Gunther Toody (een rol van Joe E. Ross) en Francis Muldoon (een rol van Fred Gwynne). Dat waren twee agenten uit de New York Bronx die absoluut niet bij elkaar pasten. Bovendien leek het of ze zich drukker maakten over hun alledaagse problemen dan om de misdaadcijfers in hun politiedistrict. De kleine pennenlikker Toody had een feeksachtige vrouw Lucille en de lange wat norsige en stille Muldoon woonde bij zijn overbezorgde moeder. Onvermijdelijk hadden de huiselijke problemen invloed op hun politiewerk. Ze bakkeleiden over van alles en nog wat. Het was de eerste komische televisieserie over politieagenten, er zouden er nog vele volgen.

De serie werd op locatie gefilmd in New York City. De scènes die zich binnen afpeelden werden opgenomen in een studio in de Bronx waar voorheen stomme films werden opgenomen.

Veel van de opnames werden gemaakt in City Island, een historisch haventje vlak bij de Bronx. De politiewagens die gebruikt werden waren dezelfde als toen in gebruik waren bij de New Yorkse politie (NYPD). Alleen de kleuren waren anders. Wagen 54 was in de kleuren rood en wit, terwijl de echte kleuren van de NYPD wagens zwart, groen en wit waren. Dat was om te voorkomen dat het publiek ze voor echte politiewagens zou aanzien als ze op locatie aan het filmen waren. De kijker naar de serie zag echter geen verschil tussen de echte NYPD wagens en de wagens uit de serie omdat de opnames in zwart/wit waren. Toch werd er nog wel eens een vergissing gemaakt. Op een keer riep tijdens een opname een vrouw de hulp in van Toody en Muldoon omdat haar man haar dreigde te vermoorden. Ze konden toen niets anders doen dan de echte politie te bellen. En die stuurde de echte agenten maar wel met wagennummer 54.

De serie begon als volgt:

There’s a hold-up in the Bronx,
Brooklyn’s broken out in fights,
There’s a traffic jam in Harlem
That’s backed up to Jackson Heights
There’s a Scout troop short a child,
Khrushchev’s due at Idlewyld,
Car 54, Where Are You?

Oftewel:

Er is een roofoverval in de Bronx,

In Brooklyn zijn gevechten uitgebroken,

Er is een verkeersopstopping in Harlem

Die staat tot in Jackson Heights.

Een padvindersgroep mist een kind,

Kroestsjov komt bijna aan op Idlewyld,

Wagen 54 waar ben je?

Misschien aardig om te vermelden dat Idlewyld het vliegveld van New York is dat nu John F. Kennedy International Airport wordt genoemd. De andere namen zijn de namen van buurten.

Het “Car 54 where aaaaaaare you?” werd zangerig uitgesproken.

Veel politiemensen waren niet zo blij met de serie. De mensen in de centrale riepen hun wagen 54 vaak op met dezelfde zangerige stem waarmee ook de serie begon. De agenten die in wagennummer 54 reden werden nauwelijks meer serieus genomen en men sprak ze soms aan met de namen uit de serie Toody en Muldoon. En in sommige corpsen nam men zelfs wagen 54 uit dienst. De politiemensen waren maar wat blij dat de serie stopgezet werd.

Kijk naar Car 54

Opening

Car 54 Trailer

Terug naar nostalgie