Nostalgie

Shirley Temple

(klik op de afbeeldingen om ze te vergroten)

Shirley Jane Temple werd op 23 april 1928 geboren in Santa Monica (Californië). Haar vader George Francia Temple (1888 – 1980) was een zakenman en bankier. Haar moeder Gertrude Amelia Krieger was huisvrouw. Ze had twee oudere broers Jack, geboren in 1915, en George Jr., geboren in 1919. Haar moeder hield van dansen en op haar derde jaar kreeg Shirley al dans- en zanglessen aan de Meglin’s Dance School in Hollywood.

Haar filmcarrière begon toen de Casting Directeur van Educational Pictures haar klas bezocht op zoek naar nieuw talent. En hoewel de kleine Shirley zich verstopte achter de piano was ze hem toch al opgevallen. Ze werd uitgenodigd om auditie te doen en uiteindelijk kreeg ze een contract bij Educational.

Ze bleef bij Educational van 1932 tot 1933 om daar te werken aan twee korte projecten. De eerste serie heette “Baby Burlesks” , een satire op recente films en politiek. Shirley had een luier aan, maar was voor de rest gekleed als een volwassene. Ze zette een verbazend goede vertolking van Greta Garbo en Marlene Dietrich neer. De serie was omstreden bij sommige van de toeschouwers omdat men jonge kinderen in volwassen situaties plaatste. Haar tweede serie bij Educational Pictures “Frolics of Youth” was meer acceptabel. Ze was gecast als een krengerige jonger zusje in een familie uit de voorsteden van die tijd.

In 1934 werd ze aangenomen door Fox Pictures, op het moment dat de filmstudio op het randje van een faillissement verkeerde. Na een aantal kleinere rolletjes was ze een sensatie in “Stand Up and Cheer”, waarin ze het liedje “Baby Take a Bow” zong. Het was zo’n groot succes dat ze daarmee haar eigen sterrendom verwierf en Fox (en na een fusie met 20th Century het latere 20th Century Fox) van de ondergang redde. Ze ontving een speciale Oscar in 1934 “voor de dankbare erkenning van haar uitstekende bijdrage aan het vermaak op het scherm”.

Met speciaal voor haar gemaakte films als “Bright Eyes” (1934), “Curly Top” (1935), “The Little Colonel” (1935), “Dimples” (1936) en “Heidi” (1936) was Shirley niet alleen de kaskraker van Amerika uit die tijd. Ze genereerde daarnaast een constante stroom aan geld uit de verkoop van artikelen zoals Shirley Temple poppen, speelgoed, kleurboeken, mokken, hoeden en jurkjes. Er werd van deze artikelen voormiljoenen dollars verkocht, als er maar een plaatje van haar op stond kocht men het.

Dit succes zorgde ervoor dat ook andere filmstudio’s hun eigen Shirley Temple wilden hebben, zoals Sybil Jason en Edith Fellows. Maar ironisch genoeg was het enige kindsterretje dat Shirley’s populariteit benaderde een sterretje van 20th Century Fox zelf, Jan Withers, die voor het eerst optrad als klein schoffie in Shirley’s film “Bright Eyes”.

Hoewel de publiciteitsmachine van Fox ervoor zorgde dat de mythe bleef bestaan dat Shirley een gewoon kind was met een normaal leven, zochten haar ouders haar vriendjes en vriendinnetjes zorgvuldig uit en bepaalden ze nauwgezet iedere schrede die ze in het openbaar zette. Haar moeder was constant bij haar in de filmstudio en ze hielp Shirley om haar teksten te leren en zorgde voor haar garderobe. Shirley’s beroemde haarstijl, dat bekend was onder de naam “Shirley Temple Krullen”, was geheel onder controle van haar moeder Gertrude. Zij verzekerde zich ervan dat er precies 52 krulletjes in iedere lok zaten.

Tegen 1940 was haar succes voorbij omdat ze eigenlijk te oud was voor een kindsterretje en dat resulteerde erin dat haar laatste films bij Fox “”The Blue Bird” en “Young People” geen succes waren. Het jaar daarop werd ze door MGM gecast voor “Kathleen”, maar ook deze film flopte. Daardoor eindigde haar werk bij MGM nog voor het goed en wel begonnen was.

Onder auspiciën van de producers Edward Small en David O. Selznick had Shirley een bescheiden succes in de producties “Miss Annie Rooney” in 1942 (waarin ze van Dickie Moore haar eerste kus op het filmdoek kreeg) en in 1944 met “Since You Went Away”.

In 1958 maakte ze haar comeback als gastvrouw van “The Shirley Temple Storybook”, een serie televisiespecials voor kinderen die goed ontvangen werd door de critici. Haar laatste opdracht in showbusiness was de wekelijkse “The Shirley Temple Show” die in 1960 op de televisie verscheen. Hoewel het niet echt een succes was kon ze daarin verschillende karakterrollen laten zien, inclusief die van een tandenloze oude heks.

Temple die een trouwe aanhanger was van de Republikeinse Partij ging iets heel anders doen. Medio zestiger jaren stapte ze in de politiek. De bittere ervaring van een mislukte poging om lid van het Congres te worden was snel vergeten toen ze in 1968 werd benoemd als Amerikaans Ambassadeur bij de Verenigde Naties. Van 1974 tot 1976 was ze vervolgens Amerikaans ambassadeur in Ghana en van 1989 tot 1992 ambassadeur in Tsjecho-Slowakije. Tijdens de jaren dat Ford en Carter president waren was ze Chef Protocol.

In de tachtiger jaren maakte ze bekend dat ze een borstamputatie had ondergaan, omdat ze daarmee hoop en inspiratie wilde geven aan andere vrouwen met borstkanker.

In 1988 verscheen haar autobiografie “Child Star” die een goede inkijk geeft in haar levenslange status als beroemdheid. In de biografie onthult ze onder andere dat verschillende bekende Hollywood personen tevergeefs hadden geprobeerd om haar in bed te krijgen toen ze legaal gezien daar oud genoeg voor was, maar zelfs ook daarvoor.

Op 4 augustus 2005 overleed haar man Charles Black op 86 jarige leeftijd aan de gevolgen van beenmerg kanker.

Shirley heeft één kleindochter, Theresa Falschi (geboren in 1980), de dochter van Linda.

In 2001 was ze adviseur van ABC Televisie voor de productie van “Child Star: The Shirley Temple Story”, gebaseerd op haar biografie.

In 2004 werkte ze samen met Legend Films om haar vroegere zwart/wit films te restaureren en in te kleuren.

Citaat van Shirley:

“Ik geloofde niet meer in de Kerstman toen mijn moeder me meenam naar een warenhuis om hem te zien en hij om mijn handtekening vroeg.”

Shirley Temple coctail

Een Shirley Temple is een niet-alcoholische cocktail, gemaakt met gemberbier, grenadine en sinaasappelsap, versierd met een maraschino-kers. In plaats van gemberbier wordt vaak 7-Up, Sprite of Canada Dry gebruikt en dikwijls wordt zelfs het sinaasappelsap niet gebruikt. Het wordt veel gemaakt voor kinderen die dan ook, samen met de volwassenen, een cocktail kunnen drinken.

Het drankje werd uitgevonden door een barman van Chasen’s restaurant in Beverly Hills. Het werd naar haar genoemd omdat ze het restaurant regelmatig bezocht. Ze was nog  te jong om alcohol te drinken, zoals de volwassen filmsterren, en zo kon ze toch nog op feestjes verschijnen met een cocktail.

 Kijk en luister naar Shirley Temple

Bright Eyes 2

Geraadpleegde bronnen o.a.:

Geocities

IMDb

Reel Classics

Starpulse

The Kennedy Center

Wikipedia

Terug naar Nostalgie