Nostalgie

Rosemary Clooney

(klik op de afbeeldingen om ze te vergroten)

Rosemary Clooney werd op 23 mei 1928 geboren in het plaatsje Maysville in de Amerikaanse staat Kentucky. Haar ouders waren Andrew Joseph Clooney en Frances Marie Guilfoyle, beiden hadden voorouders van Rooms Katholieke, Ierse, afkomst. Rosemary had een jongere zuster Betty (geboren 12 april 1931) en een jongere broer Nick (geboren 13 januari 1934). Ze hadden een moeilijke kindertijd. Hun vader was een alcohollist en hun moeder was continu op reis voor haar werk bij een keten van kledingwinkels. Ze woonden dan weer bij hun moeder, dan weer bij hun vader of bij familieleden (meestal hun grootvader) die voor hen zorgden.

Als kleine kinderen traden Rosemary en haar zusje Betty al op bij de campagne voor de burgemeestersverkiezing van hun grootvader. Verkiezingen die hij overigens drie keer won.

Toen Rosemary 13 jaar oud was vertrok hun moeder naar Californië om daar met een zeeman te trouwen. Ze nam Nick met zich mee, maar liet de meisjes achter bij hun vader. Die probeerde voor zijn dochters te zorgen door hard te werken op een militaire basis. Maar op een avond aan het eind van de Tweede Wereldoorlog vertrok hij, nam al het geld mee en kwam nooit meer terug.

Rosemary en Betty waren nu volledig op zichzelf aangewezen. Zij verzamelden lege flessen en ze kochten met het statiegeld dat ze hiermee verdienden maaltijden op school. De telefoon was al afgesloten, men stond op het punt om ook gas, licht en water af te sluiten en er was een flinke huurachterstand. Het zag er voor de meisjes niet goed uit. Maar toen wonnen Rosemary en Betty een talentenjacht bij een radiostation in Cincinnati. Men was bij het radiostation zo onder de indruk van hen dat ze wekelijks op een vast tijdstip in de avond voor het radiostation mochten optreden. Ze kregen daarvoor elk $20 per week. Ze werden bekend als de The Clooney Sisters en Rosemary’s zangcarrière begon dus in 1945 bij het radiostation WLW in Cincinnati.

Door de Tweede Wereldoorlog was het aantal zangers waar een band over kon beschikken drastisch afgenomen en ontstond er dus een grote behoefte aan nieuwe zangers die met de bands konden optreden. Na de Tweede Wereldoorlog wilde het publiek dat de bands altijd met zangers zouden optreden en werd de vraag naar goede zangers en zangeressen nog groter. De leiders van populaire bands ontdekten en koesterden zangers en zangeressen als Bing Crosby, Doris Day, Frank Sinatra, Peggy Lee, Ella Fitzgerald en Dinah Washington. Steeds meer zangeressen waren ook een succes in de platenverkoop. De timing van Rosemary om naar New York te gaan was dan ook perfect. Ze kon direct een platencontract afsluiten bij de platenmaatschappij Columbia.

Bij Columbia begon haar samenwerking met Mitch Miller, die bij Columbia topartiesten begeleidde. In 1951 overtuigde Miller haar ervan om het nummer “Come On-a My House” op te nemen, een lied gebaseerd op een vreemd Armeens Volksliedje. Toen Miller haar voor het eerst voorstelde om dit lied op te nemen was ze daar erg sceptisch over omdat ze vond dat niets voor haar was. Ze vond het maar een gek lied en ze had er geen zin in om het lied met een Italiaans accent te zingen. Maar Miller zei dat ze het moest opnemen omdat ze anders contractbreuk pleegde. Hij gebruikte een klavecimbel voor haar begeleiding. Het lied werd direct een doorslaand succes dat hoog in de hitlijsten kwam en haar een Gouden Plaat bezorgde. Het maakte van Rosemary een ster die bij Columbia daarna liefkozend “Rosie” genoemd werd. Toch heeft ze altijd een hekel aan het lied gehad. Bij optredens later probeerde ze altijd om het niet op haar repertoire te zetten.

Begin jaren vijftig probeerden de radiostations tegen de opkomst van de televisie te concurreren met variétéshows met veel sterren. Week na week brachten ze muzikale shows met grote namen. Rosemary ging samen met Bing Crosby een songfestival presenteren dat iedere week te horen was op CBS radio. Ze kreeg ook filmrollen aangeboden en het grote succes van de filmklassieker “White Christmas” in 1954 is mede aan haar te danken. En natuurlijk ook aan de muziek van Irving Berlin en haar tegenspelers Bing Crosbey en Danny Kaye. Rosemary kreeg lovende kritieken voor haar rol en haar uitvoering van het lied “Love, You Didn’t Do Right by Me”.

Roesemary en Bing

Haar populariteit nam nog steeds toe en ze kreeg een romantische verhouding met de danser Dante DiPaolo, haar tegenspeler in de films “Here Come the Girls” (1953) en “Red Garters” (1954). Tijdens de opnames van de film “White Christmas” verliet DiPaolo de set om opnames te gaan maken voor de film “Seven Brides for Seven Brothers” en daarmee kwam er een eind aan hun verhouding.

In 1956 werd Rosemary de ster van haar eigen televisieshow, The Rosemary Clooney Show, die tot en met 1957 bleef lopen en die door meer dan honderd televisiestations werd uitgezonden. Maar eind vijftiger jaren had Rosemary last van de spanning van het ster zijn en haar meedogenloze werkschema. De druk van het opvoeden van haar kinderen naast het hebben van een carrière als televisiester, filmster, radioster en zangeres begon zijn tol te eisen. Daarnaast ging het ook niet goed met haar huwelijk. Ze raakte verslaafd aan tranquillizers en slaappillen. Hoewel haar leven voor de buitenwereld idyllisch leek buitenwereld werd haar drugsverslaving erger. In 1961 scheidden Rosemary en José, maar in 1966 hertrouwden ze om in 1967 weer opnieuw te scheiden.

In 1968 stortte haar wereld in. Ze stond maar een paar meter bij hem vandaan toen haar goede vriend Robert Kennedy, die campagne voerde voor het Amerikaanse presidentschap, werd vermoord in het Ambassador Hotel in Los Angeles. Deze tragedie, samen met haar drugsverslaving, zorgde ervoor dat ze publiekelijk in elkaar stortte. Bij een optreden in Reno begon ze tegen het publiek te keer te gaan en liep ze van het toneel af. Op een persconferentie die ze later hield kondigde ze, met een onsamenhangend verhaal en onder gesnik, aan dat ze zich uit de showbusiness zou terugtrekken. Toen er een dokter werd bijgehaald vluchtte Rosemary weg en ze werd uiteindelijk teruggevonden terwijl ze op de verkeerde weghelft van een gevaarlijke bergweg reed. Kort daarna liet ze zich behandelen in de psychiatrische afdeling van het Mount Sinai Hospital in Los Angeles. Ze bleef vele jaren in therapie. Tussen haar behandelingen door bleef ze optreden in kleine hotels. Daarnaast trad ze nog lange tijd op in een televisiecommercial voor papieren handdoeken.

In 1976 vroeg haar oude vriend Bing Crosby haar om deel te nemen aan zijn jubileumtournee door de Verenigde Staten. Het zou zijn laatste tournee worden en de comeback van Rosemary. Het hoogtepunt van de show was een duet van Crosby en Clooney met het lied ” On a Slow Boat to China”. Het jaar daarop tekende ze een platencontract bij Concord Jazz. Het was de volgende stap op weg naar haar comeback. Er volgde een reeks van succesvolle platenopnames, te beginnen met “Coming Up Rosie”. In een interview zei Rosemary daarover: “Ik zal blijven werken zolang als ik leef omdat ik door het zingen weer het gevoel van blijdschap heb gekregen dat ik ook had toen ik begon.”

In het jaar 1977 zorgde ze voor een blijvende herinnering aan haar zuster Betty die in 1976, op 45-jarige leeftijd, was overleden aan slagaderlijke breuk in de hersenen. Ze richtte het Betty Clooney Center op in Long Beach (Californië), een faciliteit voor jong volwassenen met een hersenbeschadiging. Het wordt in stand gehouden met subsidies en schenkingen.

In 1999 startte ze met het Rosemary Clooney Music Festival dat jaarlijks in haar geboorteplaats Maysville (Kentucky) werd gehouden. Ze bleef op dit festival optreden tot aan haar dood. De opbrengsten van het festival kwamen te goede aan de restauratie van het Russel Theatre in Maysville, waar Clooney’s eerste film “The Stars are Singing” in 1953 in première ging.

In 2002 kreeg Rosemary een Grammy Lifetime Achievement Award, een prijs die wordt uitgereikt aan hen die een grote artistieke bijdrage geleverd hebben aan de platenindustrie.

Eind 2001 werd bij haar longkanker geconstateerd en haar laatste optredenwas op 15 december 2001 in het Count Basie Theater in New Jersey. Het was weer een groot succes.

In januari 2002 onderging ze een operatie voor deze longkanker. Ze bleef in de Mayo Clinic tot beging mei. Toen mocht ze naar huis in Beverley Hills om met haar familie moederdag en haar verjaardag te vieren. Op 29 juni 2002 overleed ze op 74-jarige leeftijd.

Bij de begrafenis was George Clooney een van de dragers van haar kist. De uitvaart werd bijgewoon door veel sterren. Ze ligt begraven op het Sain Patricks Cemetry in Maysville (Kentucky).

 Kijk en luister naar Rosemary Clooney

(TIP: mocht uw internetverbinding niet snel genoeg zijn, klik dan links onder op II)

(er ontstaat dan een driehoekje met de punt naar rechts)

(laat u het filmpje downloaden en klik dan op het driehoekje)

Come On-a My House

Half As Much & Botch-A-Me

White Christmas Trailer

White Christmas – Minstrel Number

This Ole House

Mambo Italiano

Hey There

Tenderly

Our Love Is Here To Stay

Geraadpleegde bronnen o.a.

Absolute Facts

All About Jazz

Answers

Biography.com

IMDb

NPR

Wikipedia

Yahoo Music

Terug naar Nostalgie