SeniorPlaza | Nostalgie

Home / Nostalgie

Nostalgie

(klik op de afbeeldingen om ze te vergroten)

Cher werd als Cherilyn Sarkisian op 20 mei 1946 geboren in de plaats El Centro in het zuiden van de Amerikaanse staat Californië. Haar vader, John Paul Sarkisian, was een vrachtwagenchauffeur van Armeense afkomst die wel van een gokje hield en die er al snel na haar geboorte vandoor ging. Haar moeder was de toen achttienjarige ambitieuze actrice en model Georgia Holt (echte naam Jackie Crouch), afkomstig uit Arkansas. Zij had een gemengde afkomst als Cherokee Indiaanse, Engelse en Franse. Omdat haar vader er vandoor was moest haar moeder Cherilyn dus alleen opvoeden. Door geldgebrek van haar moeder werd Cher zelfs een tijdje in een pleeggezin geplaatst. Na haar scheiding van John Paul trouwde haar moeder nog vijf keer. In september 1951 werd Cher’s halfzuster Georganna Southhal geboren. De vijfde man van haar moeder was Gilbert LaPierre die beide zusjes adopteerde.

Haar moeder was arm en leidde een zwervend bestaan waardoor Cher een introvert meisje werd met een levendige fantasie. Later betaalde haar moeder voor haar acteerlessen. Cher leed aan een ernstige vorm van dyslexie (iets wat men in die tijd niet onderkende) en ze kon dus niet goed meekomen op de middelbare school. Toen ze 16 jaar was verliet ze de school, liep ze van huis weg en vertrok ze naar Hollywood, waar ze nog een korte verhouding had met Warren Beatty.

Ze has wisselende baantjes en bracht haar avonden door in muziekcafé’s aan de Sunset Strip. Via een wederzijdse vriend ontmoette ze Salvatore (Sonny) Bono (geboren 16 februari 1935), in die tijd de assistent van de beroemde producer Phil Spector. Sonny bood de wegloopster een bed aan in zijn appartement. Hij verzekerde haar, om haar angst weg te nemen, dat hij niet in het minst op haar viel. En de toen 16-jarige Cher verzekerde Sonny, 27 jaar oud, ervan dat ze niet minderjarig was, maar 18 jaar zodat hij niet in moeilijkheden kon komen vanwege haar leeftijd. Hoewel hij haar verzekerd had dat hij niets met haar wilde, zag hij in werkelijkheid wel wat in deze wat excentrieke tiener en hielp hij haar aan een baantje als achtergrondzangeresje van de hit na hit scorende pupillen van Spector, zoals The Ronettes en The Righteous Brothers. Tegen de tijd dat Cher 18 jaar was in 1964, was hun vriendschap uitgegroeid tot liefde. Op 24 oktober 1964 traden ze in het huwelijk. Niet lang daarna gaf Spector Cher de eerste kans op succes met het door Bono geschreven nummer “Ringo, I Love You” (Ringo, ik hou van je, 1964). Ze bracht het uit onder de naam Bonnie Jo Mason en het werd een enorme flop.

met Chastity

Sonny and Cher

Cher en Sonny hadden wel eens iets samen gezongen op platen van Spector, maar ze besloten nu om professioneel samen te gaan optreden. Eerst onder de naam Caesar en Cleo (met een knipoog naar hun haardracht als die van Julius Ceasar en Cleopatra). Maar hun eerste singles deden helemaal niets. Later gingen ze optreden als Sonny and Cher. Hun eerste single onder deze naam was “I Got You Babe” (ik heb jou schat, 1965) en werd tevens hun eerste nummer één hit. Maar ze werden niet alleen bekend door hun nummers. Ook hun onconventionele kleding trok de aandacht. In die tijd traden popartiesten nog keurig op in pak met stropdas en netjes gekamde haren. Met hun franjes en bontkleding behielden ze hun jeugdige imago met een reeks hits zoals: “All I really want to do” (alles wat ik echt wil doen, 1965), “Bang Bang (My Baby Shot Me Down (beng beng mijn liefje schoot me neer, 1966), “Sunny” (zonnetje, 1966), Little Man (kleine man, 1966), “The Beat Goes On” (de beat gaat door, 1967) en “What Now My Love” (wat nu mijn lief, 1969)

In 1968 keerde het tij door de opkomst van de psychedelische en drugs cultuur en raakten Sonny and Cher een beetje uit de tijd. Ondanks de broeken met wijduitlopende pijpen en onverzorgd haar die een soort anti-cultuur vertegenwoordigden, waren Sonny en Cher braaf monogaam en gebruikten ze geen drugs. Dus dat paste niet meer bij de nieuwe tijd.

Op 4 maart 1969, toen Cher 22 jaar oud was, werd hun dochter Chastity Bono geboren. Cher en Sonny keerden terug naar het clubcircuit van voor de tijd dat ze beroemd waren. Ze traden op in kleine zalen en ze ontwikkelden een programma van zang en komedie dat uiteindelijk uitgroeide tot een act die goed genoeg was om voor een groot publiek in Las Vegas op te treden. Ze traden op met hun eigen bekende liedjes en andere populaire liedjes uit die tijd. Daarnaast speelden ze sketches waarbij Sonny de argeloze recht door zee man was en Cher zijn grappige en hem beledigende wederhelft.

In 1971 tekenden ze bij CBS voor een wekelijkse variété show, “The Sonny and Cher Comedy Hour”. Het televisiepubliek sloot hen in hun armen vanwege hun liedjes, dansnummers en humoristische sketches. Het programma werd al snel een groot succes. Het publiek was dol op de waanzinnige kwajongensstreken van Cher die haar man in de maling nam. Hoewel alles spontaan in Cher leek op te komen, waren de sketches door Sonny geschreven en nauwgezet ingestudeerd. Ook dochter Chastity trad verschillende keren in de show op. Tijdens het derde seizoen van de show liep het huwelijk van Sonny en Cher echter op de klippen. Daardoor ging het ook steeds slechter met de show en uiteindelijk stopte die in 1974. In 1974 kreeg Cher voor haar rol in de show een Golden Globe.

Cher en

David Geffen

Het begon met een aantal solo hits, zoals “Gypsies, Tramps, and Thieves” (zigeuners, bedelaars en dieven, 1971) en “Half-Breed” (halfbloed). Haar eerste successen waren mede te danken geweest aan haar prachtige ontblote middel, maar Cher voelde zich verstikt in haar werk en familieleven en zowel haar familie als zijzelf leden daaronder. De show was gestopt door de spanningen tussen haar en Sonny, de man die van haar een ster had gemaakt. Wat volgde was een pijnlijke en publiekelijk uitgevochten scheidingsprocedure (officieel gescheiden op 26 juni 1975).

Met haar herwonnen vrijheid en zelfvertrouwen begon ze een verhouding met de biseksuele invloedrijke musicus David Geffen. Hij ontwikkelde voor haar de sterren variétéshow ‘Cher’ (1975-1976) en bezorgde haar een nummer één hit met “Dark Lady” (duistere vrouw, 1974).

Tussendoor trouwde ze, een aantal dagen na haar scheiding van Bono, op 30 juni 1975 met de rocker en drugsverslaafde Duane Allman van de Allman Brothers. Op 10 juli 1976 werd hun zoon Elijah Blue Allman geboren. Een jaar later was hun huwelijk alweer voorbij (vooral ook door Allman’s verslaving aan verdovende middelen) en ze scheidden officieel op 16 januari 1979.

Cher en Douane Allman

Cher met Elijah Blue

Cher en Gene Simmons

En Cher had iets met musici. Ze begon te daten met de in die tijd voortdurend gemaskerde KISS rocker, Gene Simmons, dit tot groot genoegen van de roddelbladen.

Zonder dat ze haar andere professionele dingen in gevaar wilde brengen werd ze nog één keer herenigd met haar vroegere man Sonny voor een nieuwe reeks van “The Sonny and Cher Show” (CBS, 1976-1977). De show sleepte zich gedurende anderhalf seizoen moeizaam voort. Maar de chemie tussen Sonny en Cher werkte niet meer. Omdat het stel uit elkaar was waren de sketches, met zogenaamde wederzijdse pesterijtjes, niet leuk meer. Het zou vele jaren duren voordat Sonny en Cher weer eens samen zouden optreden.

Behalve dat ze af en toe nog optrad in televisiespecials en ze nog een hit scoorde met het nummer “Take Me Home” (neem me mee naar huis, 1979) deed Cher maar weinig meer in de muziek en probeerde ze een filmcarrière als serieuze actrice van de grond te krijgen. In deze fase van haar carrière werd Cher echter meer beschouwd als een lachertje en iemand uit het verleden. Het publiek stond sceptisch tegenover de acteerkunst van een vrouw die veren hoeden droeg en die altijd ironische one-liners had gehad over de lengte van haar man. Maar haar rol in “Come Back to the Five & Dime, Jimmy Dean, Jimmy Dean” (1981) onder regie van Robert Altman werd goed ontvangen. En voor haar volgende rol in “Silkwood” (1983), onder regie van Mike Nichols, waarin ze Karen Silkwood speelt, een werkneemster van een nucleaire fabriek die misstanden aan de kaak wil stellen, ontving ze zelfs een Oscar nominatie voor haar vertolking van een lesbienne en vriendin van een onwetende vakbondsactiviste (gespeeld door Meryl Streep). En met deze rol maakte ze een draai van 180 graden in haar carrière. Ze bewees met deze film dat er een serieuze kant zat achter dat flamboyante voorkomen. Ze kreeg nu veel rollen aangeboden en ze accepteerde de hoofdrol in “Mask” (masker, 1985). Ze steeg in deze film tot grote hoogte met haar vertolking van een drugsverslaafde egoïstische moeder met een zoon die een aangeboren afwijking heeft aan zijn gezicht (een rol die prachtig vertolkt wordt door Eric Stoltz). Het was nu duidelijk dat ze echt wel kon acteren. Na deze film werd ze voorzitster en woordvoerster van een vereniging in Amerika die zich bezighoudt met kinderen die geboren zijn met een gezichtsafwijking.

Moonstruck

Het jaar 1987 vormde een nieuw hoogtepunt in haar carrière met niet minder dan drie films en het nummer “I Found Someone” (ik heb iemand gevonden) dat de top tien van de Amerikaanse hitparade haalde. In de filmkomedie “The Witches of Eastwick” (de heksen van Eastwick) zette Cher een sensuele manzieke beeldhouwster neer. Daarna stapte ze weer over op het serieuzere werk met een geloofwaardige vertolking van een toegewijde pro deo verdedigster die worstelt met een bijna hopeloze zaak in “Suspect” (verdachte). De kroon op haar werk van dat jaar was echter de moeilijke rol als Italiaans-Amerikaanse vrouw die weer opleeft door een onverwachte liefde (gespeeld door Nicolas Cage) in “Moonstruck” (slaapwandelen). Voor deze rol won ze eindelijk een Oscar voor de Beste Actrice, nadat ze in het verleden al een aantal keren genomineerd was voor haar rollen.

Maar haar Bob Mackie groep, waarin ze optrad compleet met een Indianentooi en haar typische kleding met ontblote middel, kreeg echter bijna nog meer aandacht dan het winnen van een Oscar.

Bob Mackie

Groep

In die tijd was het grote publiek overigens meer geïnteresseerd in haar verhouding met de bijna twintig jaar jongere acteur Rob Camilletti. De pers en de komieken van de late avond shows, die hem tot ‘Bagel Boy’ (bagel = rond koekje met een gat erin) doopten, maakten erg grove grappen over de jonge man. En ze maakten ook grappen over Cher die volgens hen afzakte, na haar verhoudingen met Val Kilmer en Tom Cruise. Het stel stond op het punt om te trouwen, maar door de druk dat hij maar steeds het onderwerp van grappen was haakte de trotse Camilletti uiteindelijk af.

Cher en

Rob Camilletti

In 1987 kwam haar vroegere en meest bekende ex weer even terug in haar leven. Sonny Bono en Cher verschenen in de “Late Night Show” van David Letterman. De gastheer Letterman, die door Cher in een van haar vorige optredens in zijn show nog een idioot genoemd was, drong er op aan dat het stel nog eens een lied in zijn programma zou zingen. Cher had hier duidelijk geen zin in, maar werd meegesleurd door het applaus van het publiek. Het ijs smolt een beetje en Sonny en Cher zongen hun grote succes “I Got You Babe”. Beiden waren een deel van de tekst vergeten, schoten samen in de lach en gaven elkaar vervolgens een knuffel. Hoewel niemand dat toen nog kon weten, werd het hun laatste optreden samen.

In 1989, ze was nu ouder dan veertig jaar, maakte ze een internationale tournee van 18 maanden om het succesvolste album uit haar carrière, “Heart of Stone” (hart van steen), te promoten. Van dit album kwamen de hits “If I Could Turn Back Time” (als ik de tijd terug kon draaien) en “After All” (per slot van rekening).

Ter afwisseling trad ze weer op in een speelfilm, “Mermaids” (zeemeerminnen, 1990) waarin ze een vreemde vrouw uit de jaren zestig speelt die behoefte heeft aan wisselende seksuele contacten en die haar totaal onaangepaste dochters van stad naar stad sleept op zoek naar liefde. De aardige film was niet echt een kassucces, maar werd wel goed ontvangen door de critici. Met de soundtrack van de film, “The Shoop Shoop Song (It’s in His Kiss)”, een remake van de jaren zestig klassieker, had ze een hit in Europa.

Cher en

Richie Samboria

Dit lied stond ook op haar album “Love Hurts” (liefde doet pijn), een album dat met 10 miljoen verkochte exemplaren een van de best verkopende albums uit haar carrière was. Een wereldwijde tournee voor de promotie van “Love Hurts” bewees dat Cher weer terug aan de top was.

Ze begon in die tijd ook een verhouding met weer een musicus, dit keer Richie Sambora, gitarist van Bon Jovi, waarmee ze bewees dat ze zich nog net zo jong en vitaal voelde als dertig jaar eerder. Haar jeugdige verschijning was voer voor de roddelbladen. Er werd gesuggereerd dat haar dikke lippen en haar gladde huid te danken waren aan uitgebreide plastische chirurgie. Haar steeds groter wordende aantal tatoeages veroorzaakten eveneens commotie en afgunst.

Nadat ze een aantal jaren haarproducten en surrogaat suiker gepromoot had in commercials op de televisie, iets dat toch wel in tegenspraak was met haar wens om serieuze filmrollen te spelen, keerde ze weer terug naar het witte doek. In de zwarte komedie “Faithless” (onbetrouwbaar) uit 1996 speelt ze een rijke vrouw wier man haar probeert te vermoorden.

Ze scoorde ook nog een hit in Europa met het nummer “Walking in Memphis” (lopend door Memphis) en maakte haar regiedebuut met een aflevering van een serie voor betaaltelevisie over abortussen, “If These Walls Could Talk” (als deze muren konden spreken). Ze kreeg voor de bijrol die ze zelf in deze film speelde een Golden Globe nominatie.

Cher was in Londen toen ze door dochter Chastity in kennis werd gesteld van de dood van Sonny, die op 5 januari 1998 op 62-jarige leeftijd om het leven kwam bij een tragisch skiongeluk. In die tijd was hij een populaire republikeinse vertegenwoordiger van Californië in het Amerikaanse Congres. Cher hield tijdens zijn begrafenisdienst een veelbewogen en oprechte afscheidsrede voor Sonny, die buiten haar medeweten voor televisie was opgenomen. Daarna was ze uitvoerend producent en gastvrouw van de special “Sonny and Me: Cher Remembers” (Sonny en ik: Cher herinnert zich, 1998), een speciaal eerbetoon aan haar vroegere man. In de special merkt Cher op dat “haar verdriet iets was dat nooit meer over zou gaan”. Ondanks de twintig jaar van onenigheid tussen de twee realiseerde Cher zich nu pas hoeveel ze nog gaf om de man die haar leven meer dan enig ander beïnvloed had.

In een muzikale zijsprong van haar vaste, maar bescheiden succes op het gebied van de popmuziek, maakte ze 1998 een album, “Believe” (geloof) met ‘dance’ muziek en digitale vocale effecten en met een verbluffend resultaat. Ze haalde in de Verenigde Staten de eerste plaats met de titelsong en dit werd een van de best verkopende ‘dance’ nummers aller tijden. Van het album werden meer dan 20 miljoen exemplaren verkocht en de nu 52-jarige Cher maakte weer een wereldtournee ter promotie van dit album.

In datzelfde jaar 1998 bracht ze haar autobiografie “The First Time” (de eerste keer) uit. Het was niet echt een beschrijving van haar leven, maar het ging meer over alles wat ze ‘voor de eerste keer’ had meegemaakt in haar kindertijd, haar leven en haar Hollywood carrière.

Het jaar daarop kreeg Cher een Emmy nominatie voor een televisieregistratie van haar optreden in Las Vegas voor de promotie van het album “Believe”. Haar acteren werd even op een laag pitje gezet en Cher hield haar muzikale successen aan de gang met met “Living Proof” (levend bewijs, 2002) en haar ‘afscheidstournee’, “The Farewell Tour”, die ook in 2002 begon, een extravagant multi media overzicht van haar veelzijdige talent. Nadat ze drie jaar had rondgetoerd, werd de show herdoopt in “Never Can Say Goodbye Tour” (kan geen afscheid nemen) en ze kreeg een Emmy voor de televisieregistratie van deze show in Las Vegas.

Op haar 60-ste jaar ging ze nog lang niet met pensioen. In 2008 sloot ze nog een deal met het Ceasar’s Palace in Las Vegas voor 200 shows in de drie daaropvolgende jaren (liep tot februari 2011). Op de andere avonden werd in Caesar’s opgetreden door de veteranen Bette Midler en Elton John.

Cher en Chaz

Met een Emmy, Grammy, Golden Globe en een Oscar op zak is Cher een Amerikaans instituut. Een bijzonder mens dat tot inspiratie diende van de werkende vrouwen en een icoon is voor homo’s en die vaak geïmiteerd wordt in travestieten shows (niet in de laatste plaats omdat ze de geslachtsverandering van haar dochter steunde, die officieel een man werd op 7 mei 2010 en haar naam veranderde in Chaz). Ze is een van de best verkopende artiesten aller tijden, de exotische Cher met haar buitensporige kleding en haar gevoelige en krachtige lage altstem. Uiteindelijk had ze ook succes met haar acteerprestaties in films als “Silkwood” (1983), “Mask” (1985), “Moonstruck” (1987) en “Mermaids” (1990). Haar carrière van meer dan 40 jaar verliep als een achtbaan met vele ups en downs, maar altijd kwam ze weer terug aan de top.

Kijk en luister naar Cher (en Sonny)

(TIP: mocht uw internetverbinding niet snel genoeg zijn, klik dan links onder op II)

(er ontstaat dan een driehoekje met de punt naar rechts)

(laat u het filmpje downloaden en klik dan op het driehoekje)

(klik op de vier pijltjes rechts onderaan voor volledig scherm)

Ringo, I Love You (1964)

I Got You Babe (1965)

All I really want to do (1965)

Bang Bang (My Baby Shot Me Down (1966)

Sunny (1966)

Little Man (1966)

The Beat Goes On (1967)