Zijn carrière begon na de Middelbare School als assistent van een goochelaar (zijn moeder was ook heel haar leven lang artieste en ze heeft over de hele wereld opgetreden). Maar zijn goochelbestaan duurde niet lang. Will vond fotograferen erg leuk en hij kon als assistent beginnen bij een artiestenfotograaf. In die periode volgde hij ook een opleiding aan Fotovakschool, de latere Fotoacademie.

Daarna heeft hij nog een poosje de technische fotografie beoefend en is daarna portretfotograaf geworden. Ook werkte hij enige jaren als persfotograaf.

Inmiddels had hij het plan opgevat filmregisseur te worden. Vanaf 1949 ging hij werken als editor en cameraman  bij het commerciële filmbedrijf Mirror­film in Amsterdam. Daarnaast volgde hij een opleiding aan de Filmacademie in Amsterdam. Op die manier is het hem uiteindelijk gelukt om filmregisseur te worden. Tot 1962 was hij als regisseur werkzaam bij Mirrorfilm en werkte als hobby voor AVRO-Minjon, de jeugdomroep van de AVRO, waarvan een aantal jaren als programmaleider.

In dat jaar besloot hij om de filmwereld in te ruilen voor de televisiewereld en toen er regisseurs werden gevraagd bij de AVRO kwam hij bij die omroep in dienst als televisieregisseur.

Na een aanvullende opleiding televisieregie ging hij eerst twee maanden naar Nieuw Guinea, waar hij reportages maakte over Nederlandse militairen die daar gevechten leverden met Indonesische soldaten.

Daarna heeft hij zeven jaar lang culturele programma’s gemaakt, zoals documentaires over de “the making of ” …een concert met het Concertgebouworkest met dirigent Bernard Haitink en ….een ballet met het Nationaal ballet, een …televisiespel, ….een tekenfilm, ….de kunstpagina in de krant, ….een revue met de Sleeswijk revue met Snip en Snap enz. Daarnaast regisseerde hij televisiedrama en grote balletprogramma’s met o.a. het New York Cityballet en het Bolshoiballet.

Na die tijd heeft hij veel documentaires gemaakt in o.a. Indonesië, Colombia, Israël, Peru, Brazilië, de Nederlandse Antillen en Suriname over politieke en economische achtergronden.

Van 1972 tot 1984 was hij redacteurverslaggever en adjunct hoofdredacteur van AVRO’s Televizier, de actualiteitenrubriek van de AVRO.

In die tijd maakte hij veel reportages over oorlogen en politieke problemen, vluchtelingen, honger, natuur- en milieurampen. Bijvoorbeeld in Cambodja waar zo’n honderdduizend vluchtelingen de Thaise grens overtrokken en daar moesten worden opgevangen.

Vietnamese vluchtelingen, krottenkinderen en geestelijk gehandicapte Filippijnse kinderen die uit schaamte hun leven lang verborgen werden gehouden in het ouderlijk huis, vormden onderwerp van reportages die door Will Simon zijn gemaakt om fondsen te werven, dan wel een beter begrip te kweken, voor organisaties als bijvoorbeeld UNICEF, Nederlandse Vluchtelingenhulp en UNESCO.

In totaal zijn met behulp van de door Simon gemaakte reportages vele tientallen miljoenen guldens in televisieacties bijeengebracht.

In 1976 won hij op het televisiefestival van Monte  Carlo de ‘Gouden Medaille’ met zijn film “Belfast 1268”, een prijs van de ‘L’ Association Mondiale des Amis de L’ Enfance’, onder auspiciën van UNESCO. “Belfast 1268” handelde over de strijd in Noord Ierland.

Verder heeft Will Simon in de loop van de jaren vele honderden interviews gemaakt met autoriteiten, politici en hoogwaardigheidsbekleders in binnen- en buitenland.

In 1976 verhuisde hij van Amsterdam naar Nijkerk. Daarna woonde hij in Laren (NH) en Hilversum. Momenteel woont hij al meer dan twintig jaar in Apeldoorn.

Vanaf 1982 tot 1991 was Will Simon eindredacteur, samensteller en presentator van het programma “Opsporing Verzocht”, een co-productie van justitie, politie en de AVRO. Dankzij de tips die door de kijkers naar aanleiding van de uitzendingen werden gegeven, konden door de politie vele ernstige misdrijven worden opgelost en honderden daders worden aangehouden.

Daarbij werd uiteraard heel nauw samengewerkt met de politie. Will zei daarover het volgende: Dat was een zeer plezierige samenwerking met maar één bezwaar. Bij onze langdurige besprekingen met politiemensen op het bureau werden er altijd ongewoon grote hoeveelheden koffie gedronken. De dienders deden opmerkingen daarover schouderophalend af met :

“Ach, wat honing voor een beer is, is koffie voor een smeris !”

Verder zei Will: Gerrit den Braber was (logischerwijs) bij de AVRO de man die de meest fantastische limerickjes schreef, maar ik heb er ook een over “Opsporing Verzocht” op mijn naam:

Er was eens een man in Capelle,

Die kraakte een kluis bij Van Nelle

Kort daarna kwam hij thuis

En vroeg z’n vrouw aan de buis:

“Of je Opsporing Verzocht maar wil bellen”

Al meer dan 25 jaar verzorgt Will Simon communicatie- en mediatrainingen voor het bedrijfsleven, de politie- en defensieorganisaties, o.a. Hogere Krijgsschool, IDL (o.a. HMV-HSV-LTD) en Directie Voorlichting.

Van Simon’s hand verschenen een boek over het programma “Opsporing Verzocht” en dertien misdaadromans.

Hij was ook lid van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs en hield regelmatig lezingen voor de organisatie “Schrijvers School Samenleving”. Daarnaast leent hij regelmatig zijn stem aan vele radio- en TV commercials.

Will is twee keer getrouwd. Met zijn eerste vrouw heeft hij drie kinderen gekregen, waarvan één geadopteerd.

Hij geeft nog steeds mediatraining en af en toe presenteert hij nog programma’s. Zo presenteerde hij op 16 december 2009 de 350-ste aflevering van het opsporingsprogramma “Ter Plaatse” van RTV Noord Holland.

In 1990 werd Will Simon door Hare Majesteit De Koningin benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. In 1991 ontving hij uit handen van de Inspecteur-Generaal der Rijkspolitie de “Rijkspolitie Award”. Inmiddels is Will Simon op 26 januari 2017 op 87-jarige leeftijd overleden. 

Met dank aan Will Simon voor het geleverde materiaal

Terug naar Nostalgie