Adama van Scheltema 1877 - 1924, gedicht over WO I) Met dank aan Andreas Jaquet voor het insturen van de tekst
Gedenkt, gij kinderen van vrede Bloemen aan den boom van geluk Gedenkt het vreselijk verleden Gedenkt die de aarde voor u kneedden Als wortelen van uw geluk!
Gedenkt, gij die lachenden, levensblijden Het geluid op aarde van den schrik En luistert aan den afgrond der tijden Naar den kreet die uw ziel bereidden Als naar de echo van een snik
Gedenkt, gij gezegenden en gezonden Hen die vielen voor uw blijde eeuw- Zie Hun gelaat en wilde wonden Zie het zwarte gat hunner monden Nog open voor een laatsten schreeuw
Gedenkt, gij de smekende ogen En al de stamelende pijn Van die, verbrijzeld en bloedovergoten Langzaam den donkeren dood ingezogen Gedenkt gij, die uw verlossers zijn
Gedenkt gij den dreun van hun schreden Tast terug in den donkeren vloed Van die den ijzeren strijd voor u streden Tast terug in het zinkend verleden Dat uw hand nog drupt van hun bloed
Gedenkt die, wat zij deden en zagen Nimmer meer wisten uit hun geest Die door al hun gruwelijke dagen Aller gruwelen bleven dragen Gedenkt de gewonden van geest
Gedenkt ons, die allen vochten Gedenkt ons aller bitteren strijd Gedenkt ons, die den weg voor u zochten Gedenkt ons, die nog niet vinden mochten Gedenkt gedenkt onzen blinden tijd
